November 2018, mijn laatste blog. Noem het een winterslaap. Tot ik één week geleden ontwaakte. Kop thee, check, aantekeningen, check, inspiratie, check, maar ook volop tegenwerking van mijn laptop. NEEEEEE! Nu komt dit niet helemaal uit de lucht vallen, hij had heus al eens een signaal afgegeven, maar een crash in deze hevigheid, NIET NU!
Een week later. Laptop opgelapt, check, kop thee, check, aantekeningen, check, inspiratie, check. Ik neem jullie graag mee naar Centerparcs Heijderbos. Hier waren we vorige week een weekendje. Voorafgaand was ik nogal sceptisch. Voldeed het uiteindelijk aan mijn verwachting? Volledig. Het had iets nostalgisch, noem het retro, of – ook een mooie – vintage, beetje smoezelig was het ook. Heb ik er last van gehad? Eigenlijk niet. We hebben ons volledig ondergedompeld en niet alleen letterlijk in het bekende Aquamundo, maar in de gehele Centerparcs beleving. Zoals ze zelf op hun site zeggen ‘zeg ja tegen wat ertoe doet’. En dat hebben we gedaan, dus weg met de scepsis en gaan voor met elkaar beleven, want dat doet er voor ons toe!
Zo zijn er angsten overwonnen, want er bleken gelukkig toch geen haaien in het snorkelbad te zitten. Zijn er dromen uit gekomen. ‘Ik had het wel gehoopt, maar nooooit gedacht dat ik vandaag zou pony rijden’. Is er geleerd. Meike, zittend op een pony, ‘wanneer gaan we paardrijden?’. ‘Lieverd, dat ben je nu aan het doen’. ‘Oh’. Is er gegroeid. In een ‘echte’ auto de paden in het park onveilig maken. Waren er momenten van loslaten. De meiden zelf naar de speeltuin. Deden we dingen die we thuis niet doen. Gourmetten, want dat stinkt zo in huis .. En – voor mijn schoonmoeder – ‘ja we zijn nog bekenden tegengekomen’ waarmee we onze laatste dag zijn opgetrokken. Vier meisjes die elkaar na bijna een jaar weer gevonden hadden en waar we de hele dag geen kind aan gehad hebben. En daarmee hebben we ook het ‘als de kinderen het fijn hebben, ..’ moment aangetikt. Maar aan alles komt een eind. Voordat we in de auto stappen nog snel de pyjamaatjes aan en tijd om naar huis te gaan. En nog voordat we de snelweg bereiken – en dat is al vrij snel – waren ze in dromenland, of Aquamundo, of Jungle Dome, of de speeltuin, of …
Met elkaar beleven. Iets wat bij ons altijd top of mind is. Hiervoor maken we plannen – we kijken alweer enorm uit naar het moment dat we de camper uit de stalling halen – maar dit proberen we ook te vinden in de kleine dagelijkse dingen. Vooral dit laatste lijkt makkelijk, maar gaat niet altijd vanzelf. Vaak is er ook ‘de orde van de dag’ waardoor het weleens voelt dat met elkaar beleven alleen kan op de momenten dat je die orde achter je laat.
