25 juli 2019 – Elisabethfehn
Helemaal klaar voor vertrek snel ik nog even naar binnen om de nu al lege dopper te vullen. Er worden op dit moment hitterecords gebroken, dus ook weer niet zo gek dat ze ‘m nu al leeg hebben. Onderweg terug naar de camper gris ik nog net twee leesboekjes voor Maartje mee. Oef, bijna vergeten. Terug in de camper mét boekjes kijken twee dankbare twinkelende oogjes, ondersteund door een brede – tandenloze – glimlach me aan. Toch altijd weer een hele klus dat inpakken, maar nu hebben we – volgens mij – alles. Tijd om te gaan!
Vandaag of morgen vertrekken was het idee en daarom is alles wat we vandaag rijden bonus. Dit scheelt ons morgen, als we in de buurt van Puttgarden uit willen komen. Hier vandaan vertrekt de boot die we naar Denemarken willen nemen. Deze ‘we zien wel waar we uitkomen, alles is bonus eerste reisdag’ brengt ons in Elisabethfehn. Alleen bij het horen van zo’n prachtige naam kan het voor mij al niet meer stuk. Dingen die in een plaatje passen, daar ben ik gevoelig voor en vandaag is dat Elisabethfehn. Het plaatje klopt. Niet alleen voor mij, ook voor Peter. Sinds deze camping weet ik namelijk dat Peter een muziekje in het toiletgebouw als een absolute plus ervaart op een camping. Nooit geweten, leuk toch! Oh en dat had dus onze camping in Elisabethfehn. Net als een receptioniste die speciaal voor ons tot 18.00 uur wil blijven en, de euforie op haar hoogtepunt, een verkoelend zwembad. Ga je deze camping googelen dan vraag je je vast af, why al die veren? Omdat de beleving vaak veel met het moment te maken heeft. Zo ook in Elisabethfehn, ja gewoon nog even een keertje. Mooi woord toch!
26 juli 2019 – fully booked
Oooooh en we blijven nog even in de bubbel. Warme broodjes bij het ontbijt. Bestellen en na een kwartiertje ophalen. Laagje roomboter, plakje kaas. Need I say more? We rommelen nog wat aan en vertrekken eigenlijk gewoon laat. Maar prima, het is hier fijn, veel en veel te warm om te haasten en natuurlijk ook gewoon vakantie. Dit ‘en natuurlijk ook nog vakantie’, daar komen we later vandaag nog wel achter. Dit hebben wij natuurlijk niet alleen en dan is het ook nog vrijdagmiddag. Als we onderweg picknicken in een groen park bij een molen in het plaatsje Sittensen bekruipt ons al wel het gevoel dat we misschien toch wat aan de late kant vertrokken zijn. File, heel veel file bij Hamburg onderstreept dit gevoel en als we op een camping stuiten die op haar website al zegt overvol te zijn weten we het zeker. Wij zijn niet de enigen die vakantie hebben. Denk dat ik wel meer dan tien campings en camperplekken heb gebeld. ‘Sorry mevrouw, we zijn helemaal volgeboekt’ en hetzelfde antwoord kreeg ik herhaaldelijk bij de recepties van campings die ik binnenliep als ze al geen bord voor de receptie hadden gezet met VOL erop. Het einde van de dag begint nu wel serieus te naderen. Toch weet ik, al dit gedoe is nodig om uiteindelijk op het beste plekje uit te komen. Zo’n plekje dat gewoon wat meer gedoe vraagt. De camperplaats van Grossenbrode. Deze ziet er al even crowdy uit als alle andere plaatsen waar we vandaag gestopt zijn, misschien nog wel drukker en chaotischer, maar we houden vol. De beheerder, een vriendelijke oud mannetje – daar ga ik al, plek kan nu al niet meer stuk alleen al door die vriendelijke kraaloogjes die me aankijken – vraagt me even te wachten tot hij zijn ronde heeft gedaan. Heel misschien heeft hij dan een plekje voor ons. Dat even duurt heeeeeeel lang. Overal vriendelijk een praatje makend schuifelt hij van camper naar camper. Dat siert hem, echt, maar het maakt me toch vrij ongeduldig. Heb je plek of niet? Toch blijf ik staan, want ergens weet ik ‘dit komt goed’. En inderdaad, markeringspalen worden verplaatst, een busje wordt op de nieuw gecreëerde plek gezet en wij passen precies in dit vrijgekomen plekje. Yes. Crowdy, dat wel, maar alleen al dat mannetje zijn best voor ons doet maakt ook vandaag weer perfect. En uiteraard maakt hij ook met ons een praatje. Nu snel naar het strand, afkoelen! Een speeltuin en een biertje en een visje in een restaurant aan de haven maken dat wij de uitzichtloze zoektocht naar een overnachtingsplek snel zijn vergeten.
27 juli 2019 – Denemarken
Alles waar we gisteren achter de feiten aan liepen lopen we vandaag voor. We zitten zelfs, zonder dat we het door hebben, op een eerdere boot dan verwacht. Prima! Onderweg besluiten we dat we niet per se nu al door hoeven naar Zweden en dus zijn we al rond lunchtijd op strandcamping Dronningsmølle. Paar boodschappen doen, (nu al) wassen – Meike (wagen)ziek onderweg – strandwandeling, spelen in de speeltuin, spelletje jeu de boules, eerste keer ‘skottelen’ deze vakantie, douchen na al die bloody warme dagen, eindelijk weer eens een regenbuitje. Dat dus. Lekker!
28 juli 2019 – Het speelparadijs in Göteborg
De boten gaan ons goed af zo ’s ochtends ‘vroeg’. De deuren sluiten weer net achter ons en ook nu weer varen we al voordat we boven zijn. Dit keer ook niet zo heel moeilijk, want de boot tussen Helsingor in Denemarken en Helsingborg in Zweden gaat elke 20 min. maar toch wachten is nooit leuk. Vanaf de boot gaan we gelijk voor een paar uurtjes rijden, want vanmiddag staat een citytrip Göteborg op het programma. Als we aankomen zijn we blij dat we gisteravond al geboekt hebben, want voor de camping Lisebergsbyn staat ie weer – VOL – maar vandaag niet voor ons.
Meike heeft een speelparadijs – lees speeltuin – gespot en terwijl de meiden het speelparadijs ontdekken maken wij ons klaar voor onze citytrip Göteborg. Fijne stad, meiden relaxed, mooi weer. Nu hoeven we ook niet meer dan een beetje door de stad struinen, maar toch fijn dat dit gaat zoals we dat voor ogen hadden. We lopen vanaf het centraal station richting de Saluhall. Van daaruit eigenlijk weer terug, nu richting het Kronhusbodarna, één van de oudste gebouwen van Göteborg waar de meiden een ijsje krijgen bij de chocolade- en snoepfabriek en wij een koffiemomentje hebben bij Café Kronhuset. Heel knus. We steken door naar de kade en wandelen via de kade naar het district Haga. Typische houten huizen, verkeersvrij en leuke cafétjes en winkeltjes. Op de terugweg stoppen we nog in de speeltuin in het park Haga kyrkoplan, eten we Italiaans bij ‘La Piccollo Gondola’ en pakken we de tram weer terug naar de camping.
Het hoogtepunt van vandaag? Nee, niet de citytrip, maar de avond spelen in het speelparadijs. De meiden hebben, als ze nog even naar het speelparadijs mogen, al snel een vriendje, vriendinnetje én dikke lol. Peter heeft ondertussen een koffietje en een theetje gehaald uit de camper en zo genieten we met zijn allen tot laat op deze zwoele zomeravond in het speelparadijs.
29 juli 2019 – Summervibes
Waar we gisteren recht op ons doel Göteborg af reden vermijden we vandaag de snelweg. In de categorie ‘nu we er toch zijn’ willen we nog wel wat meer van Zweden zien. We rijden van Göteborg naar Uddevalla en komen onderweg schitterende fjorden tegen. Deze eerste kennismaking met de fjorden smaakt naar meer, maar die gaan we ook zeker nog vaker zien deze vakantie.
Als we op de camping, Hafsten Resort, aankomen is het tijd om te ‘chillen’. Het is nog steeds warm zomerweer en omdat de voorspellingen voor morgen minder zijn besluiten we hier vandaag nog optimaal van te genieten in het zwembad, op het strand én op de midgetgolfbaan. Dit laatste is een groot succes. Maartje – jarig in februari – wil dit wel voor haar kinderfeestje doen. Na alweer een lange zomeravond pakken we ons zomerkamp maar vast op. Voorspelling voor mogen; regen.
30 juli 2019 – Eland safari
Oeh inderdaad het weer is helemaal omgeslagen. Harde wind, fris en regen. De sokken, onesies en laarzen komen uit de kasten. Vandaag nog meer Zweden, de weg vandaag is eindeloos, omringd door naaldbossen met af en toe een meertje en een (rood) houten huis. We ruiken de dennenbomen zelfs in de camper. Toch verlaten we Zweden vandaag. We zouden nog een nachtje langer blijven, maar het is regenachtig, we rijden lekker, dus rijden we door tot boerderijcamping Olberg net over de grens in Noorwegen. Extraatje, hier organiseren ze elke avond een eland safari. Wie had vanochtend gedacht, dat ik vanavond oog in oog met een eland zou staan. Nou ja verrelijker in oog. Wij niet. We willen dit eerst met zijn vieren doen, maar Meike is niet helemaal fit en omdat het van 21.00 – 23.00 uur is besluiten we dat we er dan een moeder-dochter activiteit van maken. Vanavond mag ik met Maartje op Eland safari. Met een busje vol campinggasten speuren we over de velden de bosranden af en net als de eigenaresse van de camping wat zenuwachtig begint te worden – het is op basis van no see no pay – spotten we de eerste Eland. Wow, flinke beesten! Maartje vindt het eerst nog spannend, vooral met zo’n grote verrekijker, want dan is ie ineens wel erg dichtbij, maar volgende elanden die we spotten, ja ja nu zijn we op gang, heeft ze er veel plezier in en is ze onafscheidelijk van haar verrekijker. Na nog een bonus track – een soort off road trail – stappen we met een glimlach weer uit het busje. In de camper praten we met zijn drietjes nog even na. Bijzonder wel. Zo’n grote meid dan ineens.
31 juli 2019 – Oslo
Zoooooooo laat opblijven werpt zijn vruchten af bij onze vroege vogel. 09.00 uur is ze wakker en wij dus ook. Fijn! We hebben namelijk twee kampen en Maartje en ik behoren bij de vroege vogels. Ons kamp start elke ochtend rond 07.00 uur en ondanks dat ik ook echt wel een vroege vogel ben vind ik het ook helemaal niet zo erg om eens een paar uurtjes later op te starten. Welke indruk de eland safari heeft achtergelaten? Meike zegt ‘ik weet eigenlijk niet zo goed hoe een eland safari eruitziet’. Dat wil Maartje haar wel even uitleggen ‘in een busje op gekke wegen elanden zoeken’. Nou ja, zo ziet dat er dus uit.
En van elanden zoeken gaan we op citytrip. De camper zetten we op camperplaats Sjølist Marina in Oslo en vanaf daar pakken we de trein. Dat vind ik één van de leuke dingen van onderweg zijn met de camper. Elke dag is anders en er past ineens zoveel in één dag. Nu dompelen we ons ineens weer onder in het stadsleven waar we gisteren nog speurden naar elanden. Dat onderdompelen in een stad als Oslo is niet zo moeilijk. Nu hebben we ook hier – net als in Göteborg – weer niet zoveel op ons lijstje staan, behalve lekker even in de stad zijn en het sfeertje proeven. Vanaf het station lopen we via de Johans Gate richting het koninklijk paleis. Onderweg lassen we een koffiemomentje in op een terras en bij het paleis blijven we even hangen. We vervolgens onze route naar het Akershus met prachtig overzicht op de haven én een gezellige boulevard met restaurantjes. En laat het nou net etenstijd zijn. Na een avondje Aziatisch eten en nog een stop bij een straatartiest pakken we vanaf station Nationaltheatret de trein terug naar de camper. Ideale uitvalsbasis voor Oslo. Naar het centraal station denk ik ongeveer 7 min. en vanaf Nationaltheatret hebben we er denk ik nog geen drie minuutjes over gedaan.
1 augustus 2019 – Genieten
En weer slapen we uit. Wie weet hebben we een cyclus doorbroken. Dit zou logisch kunnen zijn, want de gemiddelde bedtijd ligt deze vakantie nogal hoger dan thuis.
Via het Vikingschip Hamar en de olympische stad Lillehammer eindigen we uiteindelijk vlakbij Ringebu op camping Elstad. Er is nog een heerlijk plekje aan het water vrij waar we 100% van genieten. De meiden spelen én gaan zelfs zwemmen in het ijskoude water. Bikkels. Peter buigt zich over de route, wel, niet, wel, niet, door tot Trondheim en ik lees een tijdschrift. Vakantie! Helemaal als er ’s avonds ook nog voor me gekookt wordt.
2 augustus 2019 – Rondane National Park
Dat buigen over de route gisteren was niet voor niets. Hoe fijn we het ook hebben, we missen nog iets. We gaan nog te doelgericht van A naar B en daarmee voorbij aan het prachtige land waarin we zijn. Vandaag brengen we daar gelijk verandering in. De route gaat door Rondane National Park, het oudste Nationale Park van Noorwegen, naar Otta. WAUW, daar is de verwondering al. Dit is waarvoor we naar Noorwegen gekomen zijn. In Strømbu maken we een tussenstop om de omgeving ook te voet te verkennen. Leuk om te zien hoe enthousiast vooral Maartje is. Het is dan ook een leuke route die we lopen met verschillende bruggetjes en paadjes. Niet per se een uitgezette hyke, wat vanuit dit punt wel heel goed zou kunnen, maar een ‘avonturenpad’ onder leiding van Maartje. We komen verschillende bruggetjes tegen en lopen op verschillende ondergronden. Ook zien we hele grote mieren. We staan hier even naar te kijken, niet te lang, want anders worden we lek geprikt door de muggen, en constateren met elkaar dat ze erg druk zijn. Hier heeft Meike wel een verklaring voor ‘misschien hebben ze wel een verjaardag’.
In Otta, op Otta Camping, eten we vanavond makkelijk. De prijzen in Noorwegen liggen nogal wat hoger dan in Nederland en daarom hebben we een iets grotere voorraad boodschappen mee dan normaal en ook iets andere producten. Zo leek het me nu ook handig wat groenten in pot/blik mee te nemen. Daarom vanavond op het menu, gebakken aardappeltjes, boontjes – uit blik – én gehaktballen. Ook uit blik. Deze trokken vlak voor vertrek mijn aandacht in de supermarkt – hip blik, eerlijk en aantrekkelijk streekproduct – en ik dacht, als ik ooit zoiets wil proberen, dan nu. Maartje haar reactie tijdens het eten ‘mama, heb je dit bedoeld als een gehaktbal?’. Ik beschouw het als een compliment voor mijn gehaktballen. Doen we thuis weer.
3 augustus 2019 – Geiranger
Vanuit Otta gaan we naar Geiranger. We komen door Lom van waaruit je ook nog een prachtige route kan rijden door Jotunheimen National Park. Dit National Park, het hooggebergte van Noorwegen, staat ook nog op de wishlist, maar vandaag kiezen we voor een andere hotspot. Geiranger. En zoals zo vaak gaat het niet alleen om de bestemming, maar is de reis de bestemming. Rivieren, dan weer lieflijk, dan weer wild, maar beide keren helder ijsblauw. Net als de (stuw)meren. Deze zijn ook nog eens spiegelglad waardoor je het berglandschap er feilloos in terugziet. Mooie wereld. En toen waren we nog niet eens bij het meer Drupvatnet geweest. Toen we dit meer naderden dachten we eerst dat er een grote brand was. Donkere wolken kwamen van achter de bergen vandaan, maar hoe hoger we kwamen, hoe witter ze werden en eenmaal op het hoogste punt zagen we een wit wolkendek dat boven het meer en onder de bergtoppen hing. Wat een gave weg die ons naar Geiranger én het Geirangerfjord brengt. Het heeft iets magisch. Ook de meiden kijken met open mond. Of komt dit door het luisterboek waar ze helemaal in op gaan? Nee ik geloof echt dat dit bij hun toch ook de wolken, de sneeuw en het adembenemende landschap is.
In Geiranger, ook wel het Volendam van Noorwegen genoemd, staan we op de Geiranger camping aan het fjord. De vergelijking met Volendam, maar dan nog drukker, wat we hebben gelezen, valt reuze mee. Het is toeristisch, maar daar heeft het dan ook alle reden toe en er is voldoende ruimte voor iedereen die hiervan wil genieten. Zo zijn er gewoon nog tickets voor ons op een cruise door het fjord. Beeld je hierbij wel een haringen in een tonnetje situatie voor, maar – lucky us – wij zitten helemaal voorop en buiten zodat we ook echt wat kunnen zien. Nog een keer – lucky us – want het klaarde precies op toen wij aan boord stapten.
4 augustus 2019 – Trollstigen
Gisteren was eigenlijk nauw verbonden met vandaag. Vanuit hier is het namelijk een logisch vervolg om de Trollstigen, een weg die zich kenmerkt door haar haarspeldbochten, te rijden. Andersom kan natuurlijk ook. Eerst de Trollstigen, dan Geiranger. Eerst krullen we ons met ook al scherpe haarspelden uit het dal van het Geirangerflord waarna we al snel bij de ferry naar Linge komen en we ons langzamerhand opmaken voor de Tollstigen. Bovenaan de weg, wij gaan hem afdalen, stappen we nog even uit bij het uitzichtpunt. Leuk om al een blik te werpen op het stijgende en dalende verkeer dat, omdat het soms one lane is, creatief langs elkaar heen moet manoeuvreren. Ook voor de meiden is het leuk om een beeld te krijgen bij de weg die we gaan rijden. Die kijken er toch anders naar. Zo kunnen wij het wel haarspeldbochten noemen, Maartje zegt ‘mam, die bochten lijken wel paardenhoeven’. Zo blijf ik de verbindingen die kinderen leggen mooi vinden. We hebben hier bijvoorbeeld ook de gesmolten marshmallows, de gesealde hooibalen die hier veelal bij de boerderijen liggen. Hier alarmeren ze standaard op met ‘kijk, gesmolten marshmallows!’. Dat is de witte variant, bij het zien van de schaarse roze variant gaat het dak eraf.
Bij ons gaat het dak eraf op onze overnachtingsplek van vandaag. We staan in Rødven, aan een fjord. Het succes van de plek begint al bij de weg er naartoe. Helemaal aan het eind van een klein weggetje is een haventje met vissersbootjes én een kleine camping. Niks meer, gewoon dat. Ga nu dan ook stoppen met schrijven en genieten van het uitzicht en luisteren naar de geluiden van het golvende water in het lange avondlicht.
5 augustus 2019 – Lange dag
Er zijn dagen die maar niet lijken te eindigen zoveel past erin. Vandaag is zo’n dag. Als ik er nu aan denk dat vandaag begon met een morning swim lijkt het dagen geleden. Zelf was ik overigens niet zo’n held. Alle eer aan Peter en Maartje die vanochtend first thing een duik namen in het frisse water van het fjord. Achteraf, maar dat is altijd makkelijk praten, had het me ook wel lekker geleken. Vooral vanwege dat fitte gevoel waarmee ze de dag gestart zijn. Toppers.
Hoewel ons reisdoel vandaag Ålesund is rijden we eerst richting het Noorden, de Atlantic Ocean Road. We rijden over bruggen, imposant en passend in het landschap, met op de achtergrond de oceaan en ook vandaag weer die strakblauwe lucht. Hier hopen we, zo aan de kust, tussen de middag ergens een visje te kunnen eten, maar geloof het of niet, niks te vinden. Dan maar lunchen in de camper en tussendoor een koffie met svele, een Noors pannenkoekje, op een ferry. Een ferry, want vandaag kenmerkt zich ook door meerdere ferry’s die we nemen om de verschillende fjorden over te steken. We rijden lekker, er is veel afwisseling doordat we, onder ander door de ferry’s, af en toe even uit de camper gaan en dat maakt dat we in plaats van begin van de middag pas aan het einde van de middag in Ålesund zijn. Waar we al bang voor waren bleek te kloppen, camperplek helemaal vol. Jammer. Maar goed, het is inmiddels etenstijd, dus we besluiten toch even het stadje in te lopen. We zijn hier tenslotte niet voor niets heen gereden. Na een kort wandelingetje door het centrum en fish en chips bij een kraampje – toch nog vis vandaag – gaan we door. De campings of camperplaatsen in de buurt, als ze er al zijn, daar worden we niet heel enthousiast van en we gaan wel lekker, dus besluiten dat we nog wel even kunnen. In Noorwegen geldt het Allemansrecht. Dit geeft iedereen de vrijheid van de natuur te genieten en hier hoort ook vrij overnachten bij. Mochten we geen geschikte camping of camperplek kunnen vinden dan vinden we vast ergens een spot waar we vannacht kunnen staan. Nog maar een ferry, dan bepalen we daarop hoe verder. Aan de overkant kunnen we linksom of rechtsom. Linksom, een klein weggetje, rechtsom, de doorgaande weg. Keuze, linksom, maar dan doen we nu wel vast de meiden in hun pyjamaatjes, mochten ze onderweg in slaap vallen dan kunnen we ze zo in bed tillen. Ideaal zo’n camper, alles bij de hand. Slapen doen ze alleen niet, ze vinden het veel te interessant en een beetje spannend, dat we nog geen plek gevonden hebben. En dat duurt ook nog wel even, want we belanden op zo’n smal weggetje dat rechts de berg is en links het fjord. Überhaupt geen ruimte dus om de camper ergens vrij neer te zetten. Na deze kustweg belanden we op een grindweg dwars over een berg heen, heel gaaf! Onderweg zien we een gletsjer, watervallen en lopen de koeien voor ons op de weg. Deze weg is overigens wel gaver als je met z’n tweeën bent en niet de verantwoordelijkheid hebt over je twee dochters die achterin zitten, maar de eerlijkheid gebied me te zeggen dat we vrijwel elke vakantie/reis wel zo’n ‘slik, was dit wel zo verstandig’ momentje hebben, dit altijd wel weer goed komt en dit ons ook wel weel heel enthousiast maakt. Plekje voor de camper alleen nog steeds niet gevonden. Dagelijks denk je meerdere keren, wauw, zou een goede spot zijn voor vannacht, maar als je ernaar op zoek gaat vind je ‘m niet. En zo belanden uiteindelijk gewoon weer in de bewoonde wereld. Hier is een camperplaats en een camping. De camperplaats vinden we geen waar voor ons geld. Het is tenslotte al laat. De camping, tja, daar kunnen we hetzelfde over zeggen, maar bij het zien van de speeltuin kunnen de meiden niet wachten om hier morgen te mogen spelen, de douche blijkt gloednieuw, fijn én inclusief in het campingtarief te zitten. Douchen is meestal met muntjes en dan sta ik toch minder relaxed als ik weet dat hij elk moment of uit gaat of ijskoud is. Om over de wifi nog maar te zwijgen. Zo goed hebben we het de hele vakantie nog niet gehad. Best fijn even.
