De vakantietijd is in zicht, vakantiesferen beginnen al onderdeel uit te maken van ons systeem, maarrrrrrr juist nu wordt van ons verwacht dat we scherp blijven. Op het werk voelt het alsof er een leven voor en een leven na de vakantie is waarbij ik me afvraag wat ik na de vakantie nog ga doen, omdat alles op mijn to-do van voor de vakantie staat. Thuis zijn er – vooral – de agenda’s van de meiden die van ons verwachten nog even scherp te blijven.
IJverig scroll ik dan ook elke week door mijn mailbox – een kalender gebruiken is inderdaad een goede tip – om te weten op welk event we ons deze week gaan voorbereiden; juffendag, schoolreisje, eindfeest, schoolfoto, …, … verkleed, knuffel mee, kleurrijke kleren aan, langer blijven om uit te zwaaien, wel/geen fruit mee, …, … Om dit op het schoolplein nog eens dunnetjes over te doen als ik ineens op dinsdag een bus zie staan terwijl ze volgens mijn planning toch echt pas op donderdag op schoolreisje gaat. View, inderdaad donderdag. Er zijn natuurlijk meer klassen die op schoolreisje gaan. Dat is één, check. En het is niet het eerste jaar dat we pieken in deze schoolweken, dus ik kan altijd terugvallen op in het verleden behaalde successen. Dat geeft rust en vertrouwen.
De agenda waar nu vooral de focus op ligt is die van Meike. Meike wordt in september 4 en omdat dan gelijk haar leven als kleuter start is ze nu heel druk met afscheid nemen van het peuter zijn. Laatste peuterzwemles, kijkles van peuterdans, oefenen op school, twee keer oefenen op de BSO, eindgesprek kinderopvang, trakteren op de kinderopvang, …, … en alle knutsels, kaartjes en bedankjes die hier bij horen. En hoewel trakteren wat mij betreft op één moment, kinderopvang of school, volstaat ga ik deze keer toch ook voor een afscheidstraktatie bij haar laatste peuterzwemles.
Deze traktatie heb ik namelijk altijd al eens willen maken én ik, ja ik, sluit op deze dag een tijdperk af. Sinds Maartje een baby is heb ik, bijna, elke maandagochtend gezwommen. Eerst met Maartje, later met Meike. Een hele prestatie voor iemand die eigenlijk niet zo van zwemmen houdt. Elke week weer met plezier de zwemtas gepakt en genoten van mijn momentje quality time met de meiden. Dat verdiende wel een bedankje in de vorm van deze toepasselijke traktatie die ik samen met mijn meiden in elkaar geknutseld heb. Nu nog een traktatie voor de kinderopvang bedenken, maar dat is volgende week pas. Vandaag staat eerst in het tekenen van oefenen op school.
Twee meiden op school vandaag dus alle tijd om krabbels en notities uit te typen. Yeah right. Na ja, kan ik ook de afloop van deze dag nog beschrijven. Was het echt zo’n successtory als vooraf gedacht? Want wat hebben de meiden naar deze dag uit gekeken. Allebei. Maartje (nu groep 1/2), omdat haar zusje bij haar in de klas mag proefdraaien. Meike, omdat school voor haar op dit punt in haar leven het hoogst haalbare is. A dream come true.
Daar gaan we. Over wat er bij een schooldag hoort heeft ze een heel duidelijk beeld en een van de dingen is zelf op de fiets naar school. Om halverwege heel stoer te zeggen als we een moeder met kindje achterop ziet ‘dat kindje moet nog achterop. Ik ook soms hoor mama, maar naar school ga ik zelf.’ Een ander ding wat bij school hoort is klappen. Klappen? Ja, klappen. Meike en ik zitten samen voor de ‘rommelkast’. Ze mag een broodbakje en bekers uitkiezen. Als dit zorgvuldig is uitgekozen keuvelen we nog wat door over school en vraag ik of ze nog iets wil weten. ‘Nee, want ik kan al handen klappen. Niet in je handen klappen, maar zo tegen een ander kindje.’ Duidelijk, ze is er klaar voor!
En dat is ze ook echt. Nu ik thuis zit kan ik wel zeggen dat het gek is, zo alleen thuis. En dat is ook zo. Kan wel zeggen dat tijd om is gevlogen nu onze mini al bijna 4 is. En dat is ook zo. Maar ik heb nog geen moment met zorg gedacht aan mijn mini die zich niet staande zou houden tussen al die kleuters, want ze is mijn mini, maar als er één is die hier klaar voor is dan is het Meike. En dus ben ik er ook klaar voor en verschijnt er een glimlach op mijn gezicht als ik aan mijn beide meiden op school denk. Wordt vervolgd. Tijd om een was op te hangen, de stad in te gaan en mijn meiden weer op te halen. Zin in! Dat dan weer wel.
Niets teveel gezegd fiets ik met mijn meiden naar huis. Maartje vol energie, Meike bekaf, maar enorm genoten!
