De knip in ons reisverslag was ingegeven door goede wifi op de camping in Ørsta, maar achteraf was dit ook een knip in vakantiebeleving. De tweede helft heb ik als een stuk actiever ervaren. Weet niet of actief per se het goede woord is, maar gevoelsmatig was er (nog) meer afwisseling en beleefden we (nog) meer hoogtepunten.
Grodås
Een cadeautje. Onderweg van Ørsta naar de Briksdalsbreen stoppen we in het plaatsje Grodås. Wat een fijne plek aan het Hornindalsvatnet meer. Het diepste meer van Europa. Hier doen we boodschappen, spelen de meiden, lunchen we aan het meer én nemen Maartje en ik een verfrissende duik. Lekker!
Briksdalsbreen
Er zijn van die dagen die maar niet lijken te eindigen. Op het allerlaatste moment besluiten we toch naar de Briksdalsbreen, een zijarm van de gletsjer Jostedalsbreen, te gaan. Niet dat we hier niet heen wilden, maar eerder vanmiddag leek de weersvoorspelling twijfelachtig.
Je kan lopend of met een golfkarretje naar de gletsjer. Het is al eind van de middag, het weer is nu goed, maar lijkt serieus slechter te worden, dus we kiezen voor het karretje waarbij je het laatste stuk, ongeveer een kwartietje, nog zelf moet lopen. We ervaren het echt als een extraatje op deze dag. Helemaal op het moment dat we in de camper zitten en het begint te regenen. Blij dat we gegaan zijn.
Oldevatn Camping
‘Als ik jou was zou ik nog een avondwandeling maken’ zegt Peter als hij weer terugkomt in de camper. ‘Het is hier zo zen’. En even later loop ik langs één van de twee meertjes waar de camping tussen ligt en kijk ik omhoog naar de bergen die me omringen en de gletsjertongen die over de toppen hangen. Wat een onvoorstelbaar mooie plek. Zo mooi dat we de volgende dag, als we op het punt staan te vertrekken, besluiten nog een nachtje te blijven. We verplaatsen de camper naar een plekje aan het meer en hebben een heerlijke dag. Maatje vindt een stok waar ze een vishengel van maakt. Emmertje met water mee en ze zit eindeloos te vissen. En we zijn op het water. Op de camping ben je vrij om roeibootjes, waterfietsen, kano’s en subboards te pakken. Need I say more? Dit staat garant voor een hele dag plezier met als hoogtepunt het suppen. Maartje begon ’s ochtends met samen met ons roeien in de roeiboot, later peddelen in de kano en ’s middags stond ze op het sup-board. Heel stoer en vooral ook heel leuk om met elkaar te doen. Tussendoor bak ik buiten pannenkoeken en wordt de vishengel herhaaldelijk gepakt om weer even te gaan vissen.
Wat een goede keuze om hier vandaag te blijven. Zoveel plezier. En alweer een droge zomerdag.
Gaularfjellet
Hemelsbreed zijn we niet zover van onze heerlijke camping van gisteren af, toch hebben we er een hele rijdag op zitten. We reden namelijk via het gebied Gaularfjellet langs de rivier de Gaular. Vandaag een primeur tijdens het rijden van deze mooie route. We hebben het Noorse landschap met regen mogen aanschouwen en dat doet geen afbreuk aan het landschap. Het past goed en geeft het een mysterieus tintje. De bergen, de wolken en de zonnestralen die daar doorheen willen breken geven een prachtig schouwspel van kleuren en vormen. Kenmerkend aan deze route vond ik ook de dennenbomen en de bergen. Deze hadden we alweer even niet gezien. Een route om te onthouden!
Bergsetbreen – Jostedal
We zijn onze route gisteren geëindigd bij het Breheimsenteret bezoekerscentrum in het Jostedal. Genoeg te doen hier. Om te beginnen – superleuk – je kan hier raften met kinderen vanaf 5 jaar. En als ik bel zou zelfs Meike al wel mogen. Waar ze eerst nog enthousiast is haakt ze toch af als ik voorlees dat de kinderen in het water worden gegooid. Oops niet handig mama. Was anders natuurlijk nog leuker geweest om met zijn vieren te doen. Nu wordt het een vader – dochter uitje.
’s Middags hebben we alsnog een familieactiviteit. Er zijn hier twee wandelingen die we met de meiden naar de gletsjers hier kunnen doen. We kiezen voor een wandeling naar de Bergsetbreen. Achteraf lezen we dat dit één van de leukste familiewandelingen in Noorwegen is. Of dit echt zo is weet ik niet, zoveel vergelijkingsmateriaal hebben we niet, maar wij hebben een heerlijke middag. Het is een toegankelijke wandeling, het uitzicht is schitterend, het weer stralend en we hebben het gezellig. Wat ook altijd leuk is, vinden wij, is de afwisseling op de route. Wij noemen het vaak een avonturen pad of parcourtjes. Hier waren bijvoorbeeld bruggetjes, planken en verschillende ondergronden. Onder andere ‘riviertjes’ waarbij je over de stenen naar de overkant moest tippen. Door de afwisseling en het op avontuur zijn hebben we vooral een hele vrolijke wandeling met geklets, gezang en verwondering over van alles wat we tegenkomen.
Tindevegen
We hebben nog een aardig tochtje voor de boeg voordat we ons einddoel van vandaag, het Sognedal zijn. Hier staan we op de camping in Laerdal, maar voordat we hier aankomen rijden we de Tindevegen. Deze weg wordt ook wel de shortcut door Jotunheimen genoemd en is te bereiden voor voertuigen die niet langer dan 10m. zijn. De 10m. halen we niet, maar een dikke 7m. zijn we wel en gaandeweg begrijpen we best waarom voertuigen niet langer dan 10m. mogen zijn. Pittige route, maar meer dan de moeite waard. De Lonely Planet zegt met ‘an absolute stunner nonetheless. Don’t miss it.’ niks teveel. Eenmaal beneden zijn we blij dat we het gedaan hebben.
Laerdal, het dorpje waar we op de camping staan, doet aan als een soort museumdorp. Er staan huizen van meer dan 200 jaar oud die voor prachtige plaatjes zorgen met de bergen op de achtergrond. En guess what? Wij zijn ook onderdeel van het museumdorp zo blijkt als we ’s avonds weer bij de camper zitten en er enthousiast fotograferende Aziaten over de camping lopen.
Aurlandsvegen
Vanaf Laerdal start, met haar 24,5 kilometer, ook de langste autotunnel ter wereld. Deze highlight slaan we over en gaan voor de pas. Spreekt ons toch meer aan. De route heet de Aurlandsvegen. Het landschap wat we onderweg tegenkomen is grillig en ruig. Bijzonder hoe een landschap, als het niet één op één hetzelfde is toch een gevoel kan oproepen en dan ook nog hetzelfde gevoel. Als ik tegen Peter zeg dat het me hier op een of andere manier doet denken aan een weg die we in Argentinië gereden hebben zegt Peter dit zelfde gevoel te hebben. Zelfde gevoel, andere kleuren. De weg die we rijden wordt ook wel de ‘snowroad’ genoemd, omdat je hier ook in de zomer sneeuw tegen kan komen. Hier hopen we ook op. Niet zozeer voor onszelf, maar wel voor de meiden die vooral aanslaan op ‘gesmolten marshmallows’ (vorig verslag), watervallen, gletsjers én sneeuw! Found it. Slippertjes aan, klein stukje lopen en we zijn bij de sneeuw. Zo eenvoudig, maar zo’n highlight. Dat kinderen andere hoogtepunten ervaren blijkt ook weer een stukje verderop. We staan bij het uitzichtpunt Stegastein. Hier is het uitzicht zo mooi dat ze de moeite hebben genomen dit ook vanuit het toilet te laten zien. Heel cool, als je hier op het toilet zit kijk je uit over het fjord. Ook scharrelen er onder ons een paar schaapjes rond en wanneer Peter en ik ons nog vergapen aan het grootse uitzicht en de meiden hier in mee proberen te nemen hoor ik Maartje zeggen ‘kom, we gaan naar de schaapjes’. Not impressed.
Flåmsbana
Net zo min zijn ze impressed door de Flåmsbana die we deze dag nemen. Een Noorse highlight. Wel door de waterval waar we onderweg stoppen en als er dan ook nog prachtige muziek klinkt waar een danseres sierlijk op danst worden de oogjes groter en gaan de mondjes open. Wij zelf vinden het wel de moeite waard al zijn we ook wel wat suf en zouden we wel een dutje kunnen doen. Zonde van het geld, want dit ritje is duurder dan de NS, dus ogen open en genieten.
Bergen
We kunnen het bijna niet geloven, het regent. Niet alleen als we in de camper zitten, maar vandaag ook buiten de camper. Net nu we een dagje naar Bergen willen. Achteraf niet zo gek als ik hoor dat het in Bergen ‘altijd’ regent. Het schijnt de stad in Europa te zijn waar het gemiddeld de meeste regen valt. Gelukkig is een dag regen een ruim begrip en hebben we eigenlijk een miezerige dag met ook droge momenten. Leuk is dat we de dag deels doorbrengen met vrienden die we hier treffen. Met hen gaan we onder andere met de Fløibanen, een treintje dat heel stijl omhoog gaat, en uitkomt op een uitzichtpunt van waar we schitterend uitkijken over Bergen en het fjord. En er zijn ook verschillende speelplekken, dus voordat we naar beneden wandelen kunnen de meiden en hun vriendje Lenn nog even lekker spelen. Nou ja, lekker. Alles is natuurlijk wel nat, maar hier heb ik als ouder vaak meer last van dan de kinderen zelf. Na de wandeling naar beneden trakteren we onszelf op vissoep en sushi vlakbij de vismarkt. Verwenmomentje. Daarna struinen we nog door Bryggen, van vroeger uit een handelsplaats met nauwe straatjes en oude houten huizen waar nu winkeltjes en restaurants gevestigd zitten. En dan begint het toch echt te regenen. Tijd om de tram en de bus naar de camping te pakken en ’s avonds nog een wijntje te drinken met onze vrienden.
Hardanger
Zoals ik al schreef zijn één van de dingen waar de meiden op aanslaan watervallen. Hoe leuk is het dan om er onder een door te kunnen lopen. Dit doen we bij de Steinsdalsfossen waterval op de Hardanger route. Wat me deze route opvalt is het vriendelijke karakter en de vele fruitbomen en fruitkramen die we tegenkomen. En vanuit die vriendelijke omgeving eindigen we omringd door bergen in het plaatsje Røldal. Dit is een skicentrum(pje) en het is er, ik denk daardoor, nu in de zomer erg rustig. De camping verlaten en de rustgevende en gevoelsmatig beschermende bergen om ons heen maken het een fijne plek.
Als ik de deur van de camper opendoe word ik verblind door het zonlicht dat van achter de bergen over de verlaten camping schijnt. Wat een stralend begin van de dag. Een dag waarop we de Scenic route Ryfylke rijden. Onderweg, de rivier de Suldalslåg volgend komen we langs Sand. We willen de camper wel even uit en zo stoppen we bij toeval bij de Laksestudio (zalmstudio) in Sand. En leuk! Ontzettend eenvoudig. Een soort mini museum, eigenlijk een trappenhuis naar beneden waarbij aan de muren informatie over de zalmvisserij in deze rivier staat en helemaal beneden twee grote ramen van waarachter je zalmen kan zien. Tenminste, als je er tussen juli en september komt. Wij dus. Zo simpel, maar we konden maar met moeite plaats maken voor de volgende bezoekers die van de trap naar beneden kwamen. Het had een bijzondere aantrekkingskracht.
Onderweg heeft Meike een broodje die ze maar niet op eet. Hier heeft ze een goede reden voor. ‘Ik bewaar hem tot de grote mensen cd anders kan ik Kinderen voor Kinderen niet meezingen.’ We mogen om de beurt een cd kiezen en de keuze van beide meiden valt elke keer op Kinderen voor Kinderen. Gelukkig hebben we er drie, dus kunnen we afwisselen, maar hoewel ik Kinderen voor Kinderen best leuk vind is dik drie weken lang met zeer grote regelmaat één van deze cd’s best veel.
Preikestolen
De wekker gaat, ja de wekker. We staan voor een familieavontuur en om dit avontuur kans van slagen te geven staan we vroeg op. Het belooft vanochtend namelijk mooi weer te worden, maar vanmiddag te gaan waaien en regenen en dat kunnen we niet gebruiken. Wat we gaan doen? Naar de Preikestolen. Een wandeling van bijna 8 kilometer waar je, als je niet met twee kleine meisjes bent, ongeveer vier uur over doet. Twee uur heen en twee uur terug. Wij gaan ervan uit dat we er minimaal zes uur over doen, want het moet vooral een leuke dag worden voor ons alle vier. En dat wordt het. Met twee vrolijk zingende en kletsende meisjes doen we (ze) vele hijgende wandelaars versteld staan. En ons eigenlijk ook, want er is geen geklaag, geen gezucht en geen gesteun. We nemen regelmatig een pauze en als de meiden aangeven er weer klaar voor te zijn gaan we door. Het lijkt er weleens op hoe uitdagender de paden hoe minder we ze horen. Daardoor is het één groot avontuur in plaats van een lange wandeling. Niet dat ze niet moe zijn als we bij de Preikestolen aankomen, maar logisch. Ook wij zijn blij dat we even kunnen zitten en hier eten we dan ook een broodje om er op de terugweg weer tegenaan te kunnen. Aan het randje – niet te verwarren met op het randje – dat wel. Want WAUW wat is dit een gave plek, adembenemend mooi, maar oooooh wat eng! Helemaal met die twee meiden. We laten ze geen seconde los, want die afgrond … Hoe mooi ook, ik ben blij als we weer over de rotsen teruglopen en mijn hartslag weer een rustig tempo aanneemt. Eenmaal beneden overheerst een gevoel van trots. Dit was met recht een familieuitdaging. We wilden bovenal dat het een leuke dag zou worden en dat is meer dan overtroffen. Trots op onze stoere meiden. En een beetje op onszelf. En weer dikke vette mazzel met het weer, want eenmaal in de camper begint het te regenen. En dat hadden we bovenop echt niet willen hebben, want nu al waren er behoorlijke windstoten. Met ook nog regen erbij hadden we dit familieavontuur vast niet zo euforische beleefd.
Stavanger
Vanuit Tau, waar we aan de haven staan, gaat een ferry naar Stavanger. Hier willen we even het sfeertje proeven, maar het is er zo leuk dat we de parkeermeter een paar uur verlengen en we er een dagje Stavanger van maken. Zo verblijf ik, genietend van mijn meiden en het zonnetje, uren met de meiden in het geopark, een soort speeltuin van items uit de olie-industrie terwijl Peter het oliemuseum bezoekt, lunchen we bij de haven en shoppen we in de gezellige winkelstraten. Absoluut de moeite waard om een stop te plannen.
En ook nog tijd om uit te waaien aan zee. Heerlijk!
Laatste dag
Vandaag is de laatste dag en weer verrast dit prachtige land ons. We volgen de Jæren route, ook weer één van de Noorse Scenic Routes waar we er deze vakantie meerdere van hebben gereden. Kenmerkend hier zijn de rotsen met fris groen mos, lieflijke meertjes, maar dan ineens ook weer bergen die hoger en hoger worden. En dan is er nevel, worden de kleuren donkerder en zitten er ook vandaag weer een paar flinke klimmen in de route. Door deze verrassend mooie route kunnen we het ‘bijna einde van de vakantie gevoel’ nog even uitstellen. Dat gevoel houden we als we op een parkeerplaats in Kristianstand gaan staan omdat we hier vandaan morgen de ferry hebben. We moeten er al om 07.00 uur zijn, dus weinig reistijd vinden we wel prettig. Toch besluiten we de parkeerplaats in Kristiansand om te ruilen voor een parkeerplaats een kwartiertje – nog niet lang – verderop. Hoewel deze weg nog steeds naast een weg ligt hebben we aan de andere kant wel uitzicht op een meertje wat ook weer bijdraagt aan het verlengen van het vakantiegevoel.
Dag vertrouwd beeld van fjorden en meertjes, steigertjes, gekleurde (boot)huisjes, kleine bootjes en fel oranje boeien, bergen, dalen, bomen, rotsen. Dag landschap dat blijft verbazen, geen moment gelijk is en ons zo’n mooie vakantie heeft gegeven. Dag!
