Precies een jaar geleden was het einde van een lange vliegreis in zicht en stonden we aan het begin van een 9 weken durende rondreis door Nieuw-Zeeland en Australië. Ook dat is voor mij puurbezig. Luisteren naar wat mijn gevoel me ingeeft. En geloof me, dat schrijf ik nu makkelijk, maar vind ik heel moeilijk. Zeker met mijn twee kleine meiden om me heen. Gek eigenlijk, want mijn gevoel heeft me nog nooit in de steek gelaten. Ook bij de keuze om deze reis te gaan maken niet. Juist niet.
Natuurlijk was het ver, waren de meiden nog zo klein dat ze zich er later waarschijnlijk niks meer van herinneren en waren we er geen van alle feestdagen. Dingen waarover mensen om ons heen hun twijfel over uitspraken, ze ook zeker een punt hadden, maar voor ons eigenlijk nooit een issue zijn geweest. Ver? Ja, heel ver. Vooral heel lang vliegen. Jong? Ja, 1 en 3. En inderdaad ook een hele rij feestdagen. Van Sint-Maarten tot en met Oud en Nieuw.
De praktijk? Ver weg voelden we ons door de lange vliegreis waar we niet omheen konden. Eenmaal daar hebben we ons nooit ver weg gevoeld. We voelden ons vooral dichtbij. Dichtbij elkaar. Of de meiden het zich nog gaan herinneren? Meike niet. Maartje? Misschien blijven haar herinneringen levend door foto’s. Nu, een jaar later, zijn ze er in ieder geval nog volop. Uit het niets komen verhalen – en details – waarvoor wij diep moeten graven. En de feestdagen? Die staan alweer voor de deur en dit jaar doen we gewoon weer volle bak mee. Lekker was het wel. Zonder invloed van buitenaf de feestdagen naar eigen inzicht invullen. Wel het gevoel van samenzijn, niet het gevoel van moeten.
Met een grote glimlach, een gevoel van verbondenheid en heimwee halen we, vaker dan eerder dit jaar, herinneringen op. Het smaakt naar meer. Een gevoel dat afgelopen weekend nog eens versterkt wordt tijdens een etentje met Peter zijn nichtje die over een paar weken naar Argentinië vertrekt. We duiken in onze reisarchieven, pakken onze boeken en reisverslag van Zuid-Amerika erbij en raken niet uitgepraat.
Weer zo’n lange reis zit er op korte termijn helaas niet in. Iets met tijd en geld. Ingegeven door heimwee en geïnspireerd door herinneringen aan eerdere reizen gaan we daarom verder met onze bucketlist Europa. Engeland en Schotland? Nog nooit geweest. Zou zomaar eens de volgende bestemming kunnen zijn.
Voor nu genieten we nog even na en sluit ik niet uit dat wij, net als vorig jaar, één van de kerstdagen Aglio e Olio met garnalen eten met deze heerlijke Nieuw-Zeelandse witte wijn erbij. Aanrader! Vandaag in de aanbieding bij de Gall & Gall lees ik net. Jammer, gemiste kans.
Én blijf ik naar mijn gevoel luisteren. Hoe moeilijk dat soms ook is, maar zo de moeite waard.
