We zijn al 5(!) jaar onderweg en het gebeurd me nog regelmatig dat ik twee keer moet kijken als ik mezelf met een helikopterview bekijk. Laatst nog toen ik met Maartje en een vriendinnetje van school naar huis fietste. Ben ik dit echt? Fietsend met mijn dochter uit school? Jazeker, al 5(!) jaar. 5!!!, ja 5!
Ons eerste bezoekje aan een babywinkel herinner ik me nog alsof het gisteren was. We vonden het fantastisch dat we zwanger waren, maar tegelijkertijd was deze nieuwe fase in ons leven ook behoorlijk wennen. Een baby en alles wat daarbij komt kijken. WOW. En eigenlijk is het nog steeds wennen en vraag ik me af of ik er ooit aan gewend raak. De ontwikkelingen zijn niet bij te benen. Net gewend aan het één en de volgende ontwikkeling, of ‘fase’ zoals dat zo mooi heet, is alweer halverwege. En zo gebeurt het ons dat Maartje ‘ineens’ vijf is.
Haar vijfde verjaardag. Dat is de eerste keer trakteren op de basisschool. Ha, comfortabel. De tijd dat trakteren een nieuwe fase was ligt ver achter ons. Hebben er met twee meiden op de kinderopvang inmiddels al heel wat traktaties op zitten. Verjaardagen, een volgende groep, afscheid nemen voor onze reis, you name it en er werd uitgedeeld. Maar zelfs in de comfort zone weer twee leermomentjes.
Maartje is, met haar vijf jaar, oud genoeg om mee te beslissen over haar traktatie. Ze is al maanden bezig met haar verjaardag en over haar traktatie had ze ook al nagedacht. Een traktatie op een prikker. En dus maken we prikkers en overleggen we wat erop komt. Fruit en een dadelballetje, oftewel bliss ball. Een gokje, want niet veel kindjes zullen dit thuis als tussendoortje krijgen, maar Maartje vindt ze lekker en een kritisch vriendinnetje heeft ze goedgekeurd. Ik waag het erop. Hoe het afliep. ‘Ze vonden het een leuke traktatie, alle kindjes hebben de prikker meegenomen in de tas, maar niet alle kindjes lustten de dadelballetjes mama’. AU. Toen ik nog even doorvroeg over de traktatie kwam er een antwoord dat ik niet zag aankomen. Na school ging ze, uiteraard met feestmuts op, naar de BSO en had de juf van de BSO gevraagd of ze ook een traktatie voor de BSO mee had. AU ~ 2, want nee daar hadden we nooit aan gedacht.
Toch deel ik de Bliss Balls, want hier thuis wordt dit tussendoortje ontvangen als een traktatie!
En dan nu? Hoogste tijd om een kinderfeestje voor te bereiden. Nieuwe fase! Ik denk dat ik op safe ga en begin met cakejes versieren. Gewoon, old school. En volgend jaar? Een verantwoorde, voor iedereen toegankelijke traktatie die we waar dan ook kunnen uitdelen.
Ca. 30 balletjes
300 gram (medjool) dadels
400 gram noten, ik gebruikte amandelen, pecannoten en walnoten
3 eetlepels cacaopoeder
1 theelepel kaneel
Kokosrasp
Maal de noten en voeg de cacaopoeder en kaneel toe. Doe het in een kom en maal vervolgens de (ontpitte) dadels. Voeg de dadels aan het notenmengsel toe en kneed alles tot een plakkerig geheel. Blijft het een beetje droog? Voeg dan, om het wat plakkeriger te maken, kleine beetjes water toe. Ik doe dat meestal door mijn handen nat te maken en met natte handen verder te kneden. Zo voorkom je dat je er teveel water bij doet. Draai er nu balletjes van en rol ze door de kokosrasp.
Een extra bite? Doe een wal- of pecannoot in het midden. Net een bonbon.
