26 april 2019
Het camperseizoen is AAN! Na een nachtje op de sprookjescamping in Rheeze en het Paasweekend op camping de Beerze Bulten gaan we nu weer rondtrekken. Bestemmingen Dresden, Praag en hun omgevingen.
Onderweg nog wel even inlezen. Dit doe ik thuis nog minimaal. Natuurlijk weet ik, in grote lijnen, wat we gaan doen, maar daar laat ik het ook bij. Het alles willen weten maakte mijn voorbereidingen namelijk altijd erg onrustig. Peter verslond en verslind nog steeds, de reisboeken, tuurde avonden achter elkaar op de kaart en ik had alleen maar het gevoel dit ook te moeten. Totdat ik me realiseerde dat dit voor mij niet bijdraagt aan mijn voorpret. En zo doet Peter de voorbereidingen op macroniveau en ben ik er op locatie. Noem het microniveau. Dit blijkt een beproefd concept. Peter heeft de reis grondig voorbereid en ik voeg in als we er (bijna) zijn. Daardoor kan er altijd geschakeld worden naar wat op dat moment het beste lijkt, stellen we regelmatig de plannen bij en kunnen we aan het einde van de dag vrijwel altijd terugkijken op een fijne dag voor alle vier.
Zo begon onze vakantie gelijk met een schakelmomentje. Onze eerste stop werd totaal onverwacht een garage in Emmen door een rood lampje. Ai. Maar eigenlijk was het best relaxed. Meiden waren aan het spelen en wij maakten er een koffiemomentje van. Zo vaak kom je er niet aan toe om eens de Privé te lezen. Dat we door deze stop ons einddoel van vandaag (omgeving) Dresden niet halen zit er dik in, dus kijk ik ook al even op de camperplaats app of er geschikte camperplaatsen zijn eerder op de route.
Toevaligheden
Bij de garage in Emmen pak ik de camperplaats app erbij om een alternatief te zoeken voor onze eindbestemming (omgeving) Dresden. Peter – goed voorbereid – verwacht dat we eind van de middag ergens tussen Hannover en Magdeburg zijn. Random tik ik als eerste een camperplaats in Braunschweig aan. Mwah, niet onaardig. Een parkeerterrein bij een zwembad/sauna waar ook stroom is en een toilet waar we gebruik van kunnen maken. Zo tik ik nog wat camperplaatsen aan om in te schatten of een camperplaats vinden lastig zal zijn, schat in van niet en ga weer verder in mijn Privé. En dan, om 16:00 uur, als we bepalen nog ongeveer een uurtje te willen rijden zijn we precies één uur van Braunschweig af. Meant to be, Wasserwelt Braunschweig is vandaag onze bestemming. En ja hoor, hier willen we zijn! Nog geen half uur na aankomst liggen we in het zwembad. Bonus op deze rijdag. En ’s avonds, als de meiden op bed liggen loop ik met mijn dopper, slippers én hamam doek naar de sauna voor een avondje pure ontspanning. Mijn vakantie kon niet beter beginnen. En wat nou toevallig is, die hamam doek griste ik vanochtend – don’t know why – nog net even mee. Kwam die vanavond even goed van pas.
27 april 2019
06:00 uur. Radio, luid gepraat, nu? Why? Ik ben te suf om over Peter heen te klimmen. We slapen bovenin de alkoof en geloof me één keer erin klauteren en er ’s ochtends weer uit is meer dan voldoende en 06:00 uur is zelfs voor een tikkeltje nieuwsgierig ochtendmens als ik echt te vroeg om beneden te gaan kijken wat er aan de hand is. Als ik de gordijnen later open doe zie ik dat koningsdag 2019 vanochtend bij ons is gestart met een kofferbak verkoop precies voor onze camper. Dan ook gelijk maar een oranje soesje in pyjama voor het echte koningsdag gevoel.
Door een glooiend en vriendelijk landschap waar de lente opbloeit rijden we naar Dresden.
We hopen op een plek op de camperplaats middenin Dresden aan de Elbe en dat is er. Perfecte uitvalsbasis om de stad in te gaan. Maartje is niet topfit, dus we besluiten in plaats van op de fiets op de hop on hop off bus te stappen om zo een goed beeld te krijgen. Vanuit de bus valt Maartje de Altmarkt – levendig plein met kraampjes en biertafels – op. Hier wil ze, inmiddels alweer wat opgeknapt, wel eten. Nou ja, hier wil ze wel eten, omdat ze ook een reuzenrad(je) ziet waar ze graag in wil. Hoewel het inmiddels ook etenstijd is blijft het bij een familieritje in het reuzenrad. Morgen gaan we hier lunchen, beloofd.
Sowieso leuk om te zien wat de meiden opvalt en wat ons. Nou was dit pleintje ook ons niet onopgemerkt gebleven, maar Meike had duidelijk andere hoogtepunten dan wij tijdens de busrit. Zo had ze bijvoorbeeld wel twee (!) circussen gezien. Eén keer reden we er aan de ene kant langs, een halve minuut later aan de andere kant. Ja twee. En wat op beide meiden indruk maakte, de gouden elfjes (engelen) op het Albertinum museum. Helemaal toen ze er de volgende ochtend nog steeds waren. Het is natuurlijk ook sprookjesachtig. Net als al die prachtige gebouwen. Vooral Meike wil graag weten wat de prinsessen doen die in al die mooie gebouwen wonen. ‘Ik denk dat de prinsessen nu wel slapen, jij dan?’. Maartje is verwonderd door de realiteit en veert enthousiast op bij het herkennen van vakwerkhuizen. Die heeft ze – tijdens Peter zijn voorbereidingen – gezien in de reisboeken en zorgen nu voor een ‘wauw ik zie ze in het echt gevoel’. Mooi, die beleving.
Vandaag sluiten we af in een Italiaans restaurant waar we alle vier het gevoel hebben echt uit eten te zijn. En dit is met kinderen lang niet altijd zo. Genoten!
28 april 2019
Tuut tuuuuuuut tuuuuut 08:00 uur, daar is de bakker. Met grof geweld – lees luid getoeter – rijdt het busje over het parkeerterrein om naast onze camper te stoppen. Perfecte start van de dag.
We hebben de lunch op de Altmarkt nog staan, maar hebben er niet bij stil gestaan dat er, behalve het bijwonen van een kerkdienst, niet zo heel veel te beleven is op zondag ochtend. Ook is het vanochtend nog vrij fris, dus na een tijdje door de stad te hebben gestruind gaan we ergens naar binnen voor een koffiemomentje om op te warmen, snel gevolgd door een broodje bratwurst op de Altmarkt.
Tijd om door te gaan. Königstein. Hier hebben we een fijn plekje aan de Elbe en is het kille van de ochtend eraf. We halen de fietsen van de camper en besluiten nog een rondje te gaan fietsen. Er ligt een prachtig fietspad langs de Elbe. We fietsen van Königstein naar Bad Schandau. Dit ligt aan de andere kant van de Elbe en dus gaan we met een pontje over. Altijd een belevenis. Langs de andere kant fietsen we weer terug. Inclusief mooi uitzicht op onze camper en inclusief pittige klim voor een stadsfiets met kinderzitje.
Als ik inmiddels ook in de eerste versnelling mijn trappers niet meer rond krijg en afstap hoor ik achterop:
‘Dit is best zwaar he mama’
‘Ja, dit is heel zwaar’
‘Helemaal met ook nog zo’n kind achterop denk ik’
‘Nou ja, zo’n kind, mijn lieve Maartje bedoel je’
In het avondzonnetje voor de camper nog een drankje en een spelletje en als het zonnetje verdwijnt naar binnen om te koken.
Onvoorstelbaar vind ik het dat je nog maar drie dagen onderweg bent en al helemaal het gevoel hebt tijden op reis te zijn. Als je een weekend met deze invulling zou plannen zou het onmogelijk lijken dit alles erin te proppen en nu kijken we terug op een relaxed weekend waarin alles klopte.
29 april 2019
Waar het hele weekend alles klopte hebben we vandaag een valse start en sijpelt dit door in de dag. Die dagen heb je ook.
Weersvoorspelling? Regen, regen, regen. Vanmiddag? Ook regen. En alsof dat nog niet nat genoeg is starten we met een nat bed van Meike. En niet door lekkage in de camper. Niet handig.
We besluiten aan te sluiten bij het natte thema en gaan voor een middag zwemmen. Sluiten af met een patatje en gaan terug te gaan naar de camping in Königstein. Hier hangt nog een dekbed te drogen én we waren hier niet voor niets, dus hopen morgen op een droge dag.
’s Avonds laat is het dan eindelijk droog, realiseer ik me als ik in het donker over de camper loop. Fijn momentje altijd, zo ’s avonds in de stilte. Vandaag met de Elbe kabbelend onder me, vesting Königstein mooi uitgelicht boven de rivier. Het heeft iets mysterieus.
30 april 2019
It’s a beautiful day, the sun is shining … gelukkig. Hoewel ik het oprecht knus vind bevalt dit weertype me toch beter. Het hoeft geen 30 graden te zijn, zeker niet voor ons doel van vandaag, maar droog op zijn minst. We gaan naar de Bastei. Een rotsformatie in de Sächsische Schweiz. Heel bijzonder, omdat je vanuit een heuvelachtig landschap ineens tussen de rotsen staat. Nou ja ineens, hier ging wel een klim aan vooraf. Zo knap hoe ook de meiden dit gedaan hebben. Vol goede moed stappen ze naar boven. Toppertjes.
Hoewel het alweer eind van de middag is als we weer afgedaald zijn en het erg aantrekkelijk is om nog een nachtje in Königstein te gaan staan hoppen we toch de grens over naar Tsjechië en staan we nu in Děčín. Uiterst bijzonder hier. Een relaxte plek, wederom aan de Elbe, netjes, schoon, het heeft ook wel iets hips, maar ondertussen gaat er ook een drukke weg over ons heen. Maartje springt de camper uit naar de speeltuin waar ze parcourtjes en performances doet en waar Meike haar normaal gesproken achterna springt blijft ze hangen. Hmmm geen goed teken. En nog voor etenstijd ligt onze mini met koorts in bed. Maartje daarentegen geniet volop van onze campingmaaltijd. We noemen haar ook wel onze eet futselaar. Hier kan je je vast iets bij voorstellen. Een maaltje zoals vanavond, wraps, is haar dus op het lijf geschreven. Ze is heerlijk aan het combineren en knoeien. Genieten. Even een camping receptje tussendoor. Wij aten wraps:
Ingrediënten
Rundergehalt
Mexicaanse kruiden
1 ui
2 teentjes knoflook
1 paprika
Volkoren wraps
1 avocado – geprakt
125 ml crème fraiche
Geraspte wortel
Komkommertjes
Gesneden tomaatje
Blikje mais
Gesneden bieten
Geraspte kaas
Veldsla
Rul het gehakt met de kruiden, de ui, knoflook en paprika. Zet alle toppings op tafel en vul je wrap met toppings die je lekker vindt. De ultieme maaltijd voor een eet futselaar, super easy voor op de camping én verantwoord.
1 mei 2019
Arme Meike, ze is echt ziek. Schakelmomentje. Reisdoel is Praag, niet per se vandaag, maar wel morgen willen we nog een beetje relaxed richting Nederland kunnen. Wel, niet, wel, niet – en als ze opknapt is een citytrip dan wat haar in haar energie houdt – wel, niet – maar als dan knappen kinderen ook snel op – wel, niet. Niet. Het lijkt ons toch beter de plannen om te gooien. Helaas, bye bye Tsjechië, je was prachtig, we hadden graag meer van je willen zien, maar we hoppen terug naar Duitsland en rijden in korte(re) etappes terug. Welke bestemmingen de etappes krijgen dat zien we wel.
Vandaag is dat Jena en het is hier heerlijk. Zo heerlijk dat we hier misschien nog wel een nachtje blijven, maar dat beslissen we morgen. Je weet wel, zo’n plek waar je gelijk alle vier voelt YES. Maartje is, nog voordat we ook maar een camperplek hebben uitgezocht, vertrokken naar een speeltuintje waarover ik haar achteraf hoor vertellen over hutten en geheime plekjes, Meike haar gezondheid gaat ineens met sprongen vooruit en Peter en ik besluiten, daar waar we alleen even een drankje zouden doen, dat we hier best gewoon nog een tweede drankje én een tweede bratwurst kunnen bestellen, gewoon omdat ie zo lekker was. En quess what, we hebben de laatste twee. Lucky us. Gewoon zo’n plek, niks bijzonders, maar waar alles klopt. Heel wat anders dan Praag, maar feels good so far.
2 mei 2019
We blijven nog een nachtje, starten rustig op en pakken dan de fiets voor een fietstocht in de omgeving met als einddoel Jena. Met twee stadsfietsen met de meiden erop komen we er al snel achter dat dit weleens geen relaxed fietstochtje zou kunnen worden en dus keren we om en zitten we nog geen half uur later in het zonnetje op het terras in Jena. Een terrasje aan de markt waar de meiden – voor nep, zoals ze dat altijd zo mooi kunnen zeggen – boodschappen voor ons halen. Goed begin van een middagje Jena, want het blijkt een fijne stad. We shoppen een beetje, struinen wat rond, lunchen en halen dan – voor echt – groente en fruit op de markt. Watermeloen, verse aardbeien, asperges, veel te veel asperges laat ik me aansmeren, maar ik vind asperges dan ook zo lekker. En het aspergeseizoen is maar zo kort. En ze lachten zo lief naar me. En de verkoper vond dat ik zo goed Duits sprak. En ze waren in de aanbieding. En … ok ik heb me laten inpakken. Maar we hebben gesmuld, de borden schoon op.
3 mei 2019
Bye bye slow camping Jena, we hebben van je genoten. Heel relaxed was het. Gemoedelijk, kleinschalig, relaxed, eenvoudig, gastvrij. En ook goed om weer door te gaan.
We rijden een deel van de Romantische Strasse. Een bekende route door Duitsland door middeleeuwse steden en prachtige landschappen. Eén van die middeleeuwse steden is Quedlinburg. Hier stoppen we. Indrukwekkend. Alsof je teruggaat in de tijd. Dit gevoel houden we vast als we lunchen bij Café Roland. Het noemt zichzelf ‘Ein Café in sieben Hausern’ en dat maakt dat je binnen overal hoekjes, trappetjes en nisjes hebt, het één nog knusser ingericht dan het ander. Zo leuk en, niet onbelangrijk, lekker eten. Hier had ik me al op verheugd. We zouden namelijk uitgebreid lunchen om vanavond makkelijk te eten in de camper. Na het eten laten we ons in een treintje door de stad rijden. Lopend zijn we het treintje al een paar keer tegen gekomen en dit lijkt ons een goede manier om nog meer van het Quedlinburg te zien. Dit valt tegen. We blijken het grootste deel van wat ons aanspreekt lopend al gezien te hebben en dan is 50 minuten lang. Vooral voor de meiden dit beide tijdens het gehobbel over de keien in slaap vallen. Conclusie, hoogtepunten hier gehad, tijd om door te gaan, want we zijn nog niet op de eindbestemming van vandaag.
Peter wil, net als ik vorige week, een sauna avondje en laat Braunschweig, waar ik in Wasserwelt precies een week geleden onze vakantie startte met een sauna avondje, nou een goed uur boven Quedlinburg liggen. We hebben de meiden niks gezegd. Als we vlakbij zijn herkennen ze het, de ogen worden groter en groter, euforisch zijn ze (hier was nl niet alleen een sauna, maar ook een zwembad). Nog dichterbij beginnen ook de voetjes enthousiast te trappelen als blijkt dat op het terrein waar op koningsdag de kofferbakverkoop was, nu kermis is. Het zwembad laten we schieten en we sluiten vandaag af op de kermis. Onbetaalbaar, die twinkeling in hun ogen, dit staat for sure in hun top 3 van deze vakantie. Zelf had ik me de avond anders voorgesteld. Relaxed met een tijdschrift, zoiets, maar een kermis stopt natuurlijk niet als de meiden in bed liggen. Soms heb ik zelfs het gevoel dat de camper meedeint op de kermis beats. Of word ik nu echt oud.
4 mei 2019
Nu we deze vakantie twee keer in Braunschweig gestaan hebben vinden we dat het tijd wordt om er meer van te zien dan alleen Wasserwelt. We pakken de fiets naar de stad om daar te ontbijten en een indruk te krijgen van de stad. Koud. We zijn allemaal ook wat chagrijnig. Heeft vast met de temperatuur en onze lege magen te maken, want het uitgebreide ontbijt bij Sander’s Backstube maakt een hoop goed. Na het ontbijt zijn we bijgetankt, shoppen we wat en fietsen we weer terug naar de camper.
Vandaag eindigen we op de camperplaats van Südsee-Camp in Wietzendorf. Een camping met oneindig veel faciliteiten. Categorie Beerze Bulten. Wij gaan voor het subtropische zwembad, want brrrrr kort na aankomst begint het te sneeuwen. Perfect zwembad voor ons. Het is niet groot en alle ‘attracties’, dus glijbanen, wildwaterbaan, golven, hier en daar met wat aanmoediging van ons, goed te doen voor onze meiden. Nu zijn het ook waterratten waarbij de mini absoluut niet onder doet voor haar oudere zus, dus veel plezier en de tijd snel vergeten. Nog maar een keer uit eten dus. Eenmaal in bed zijn ze zomaar vertrokken en niet veel later vinden wij het ook wel mooi geweest.
5 mei 2019
Waar het gisteren nog sneeuwde staan we vandaag op met stralend weer. Niet dat we hier heel veel aan hebben, want we rijden vandaag weer naar huis, maar het is toch prettiger. Zeker ook voor mijn start van de dag. Vind het altijd een lekker momentje om ’s ochtends, alles nog rustig, naar het toiletgebouw te lopen. Buiten door het natte gras en na een plens koud water in mijn gezicht weer terug. Frisse start.
En dan zijn we weer thuis. Spullen uit de camper en gelijk maar schoongemaakt. Wat denk je? Dat vind ik dus helemaal niet erg terwijl er thuis nog steeds van baal dat we nog steeds geen nieuwe schoonmaakster hebben. In de camper is het lekker overzichtelijk en dat maakt dat ik het uiterst zorgvuldig, grondig en volledig doe. Zelfs het dashbord sla ik niet over. Nou ik kan me niet herinneren dat ik die in onze auto überhaupt weleens schoongemaakt heb. De camper is in ieder geval weer spic, span en klaar voor haar volgende avontuur.
Ondertussen op de achterbank
En hoe beleven de meiden al die kilometers eigenlijk? Natuurlijk niet altijd als een feestje, maar ze vermaken zicht doorgaans erg goed. We bereiden ze dan ook altijd voor op wat komen gaat. Ze weten hoe ver we gaan rijden en geven het duidelijk aan als het een rijdag wordt. Zo kunnen ze zich hier, net als ons, op voorbereiden en dan valt het uiteindelijk vaak best wel mee.
‘Duurt het nog lang?’
‘Ja’
‘Hoe lang?’
‘Zeker nog twee uur’
‘Oh dat is dan wel een gelukje, want dan zijn we over de helft’
Het fijne is dat ze een tafel hebben om aan te spelen. Er komt van alles voorbij. Tekenen, knutselen, ‘sneeuwballen’ van papiertjes papa en mama gooien, doktertje spelen met washi tape en mama en baby. ‘Wanneer gaan we even stoppen? Dan kunnen we ruilen van plek, want als je aan het raam zit ben je mama’. Vaak ontstaan er wel de meest creatieve speelmomenten waar ze zich helemaal in kunnen verliezen en is het een gezellig gekeuvel achterin.
Hier kan ik dan dus ook geen genoeg van krijgen:
