Ready – set – GO!
We zijn er klaar voor. Alles is ingepakt, hoogste tijd om eindelijk te gaan. Al de eerste kilometers halen we herinneringen op. ‘En dat zwembad, kennen jullie dat nog? Jaaaaaa gaan we daarheen?’ Yep, we maken een vliegende start. We zijn onderweg naar een camperplaats bij de grote camping Südsee Camp. Een camping waar geen nee te koop is.
Geen nee te koop
Tenminste, dat denken we, want als we op zondag aan het eind van de middag aankomen, komen we erachter dat het zwembad op maandag gesloten is én dat ze die avond, door corona maatregelen, de WK finale niet uitzenden. Hmmm deze eerste camping had het doel een grootse start te zijn, want we verwachten dit soort grote campings in mindere mate tegen te komen deze reis.
Perfect day
Gelukkig hebben we meer eigenlijk niet nodig en vinden we klein wel net zo fijn, is ook vandaag weer de bevestiging. Een fietstocht via een aardbeien plukveld en zwemmen en picknicken op het strand van de camping.
TIP
Er is een camperplaats naast de camping. Als je maar één nachtje blijft, zoals wij, scheelt dit aanzienlijk in kosten.
Verwachtingen
Onderweg naar de ferry van Kiel naar Klaipeda, waar we eind van de dag verwacht worden, mijmer ik over de verwachtingen die ik van deze reis heb. Door me heen gaan de woorden cocoonen, eenvoud, verwonderen en verrassen.
Cocoonen, met zijn vieren onderweg zijn in landen waarvan de meesten voor ons alle vier nieuw zijn, waarvan we de taal niet spreken en waarbij ik me afvraag, ‘in welke mate worden we door corona maatregelen gedwongen te cocoonen?’ De eenvoud, alleen wij vieren en onze camper. Een familieavontuur waarbij ik nu al uit kijk naar de verwondering die we zeker weten gaan voelen. Nu nog niet weten met welk verhaal we over 5,5 week thuiskomen. Een verrassing die we langzaam mogen uitpakken en ons zal vervullen van onvergetelijke momenten samen.
Zweethandjes
Ik lig in onze hut op de ferry van Kiel naar Klaipeda en vind het echt heel leuk. Hier had ik dan ook al naar uit gekeken. Geen idee waarom, want meer dan 20 uur op een ferry – Mwah – maar ik had er zin in.
Nog even leek er een kink in de kabel te komen. Peter zijn pcr testuitslag was nog niet binnen en we moesten nu toch echt inchecken. Maarrr met zweethandjes en een stalen gezicht is het me gelukt. Opgelucht liep ik met vier boarding passes weer terug naar de camper. Eenmaal aan boord was de jubelstemming helemaal compleet. Een knusse hut, picknicken op het dek en een helikopter landingsplaats die ook prima gebruikt kan worden om overheen te rennen, te springen en te radslagen.
Bye Duitsland, see you soon Litouwen …
