Litouwen
In Litouwen start onze reis gevoelsmatig echt. Een reis waarbij de landen waarin we reizen één ding gemeen hebben, ze liggen aan de Oostzee. Over het middelpunt van onze reis, de Oostzee, cruisen we naar onze eerste bestemming, Litouwen. Op de afbeelding zie je de route die we in Litouwen gereden hebben. Open je deze link, dan zie je ook waar we sliepen en waar we naartoe gingen. Reis mee met deel I van onze reis, Litouwen.
Cruisen over de Oostzee
We kwamen in jubelstemming aan boord van de ferry van Kiel naar Klaipeda. Houden we dit dartelende gevoel meer dan 20 uur vol? Nee, dat is een utopie, dat weten wij ook. Het jubelen ging er na verloop van tijd af. Wel zo gezond ook. Heb alleen serieus nog niet vaak zo’n relaxte bootreis gehad. Het was overzichtelijk, het was rustig, de hut klein, maar comfortabel, knus dus en als je aan dek of binnen wilde zitten dan was er altijd plek. Om nog maar te zwijgen over het grote helikopterdek dat we gebruikten om in het zonnetje te zitten, Uno te spelen en wat meer dan groot genoeg was voor de meiden om op te rennen en te radslagen. Het bevalt zo goed dat we alle vier eigenlijk nog wel een nachtje willen blijven.
Zweethandje, alweer
Misschien zijn we wel mensen voor een cruise. Later, als we groot zijn. Nu eerst aan ons avontuur in Litouwen beginnen! We zijn wat gespannen. Alweer zweethandjes. Tweede keer in twee dagen. Hoewel we ‘gewoon’ in Europa zijn overheerst het gevoel dat we kennen van onze reizen waarop we voor het eerst in een voor ons nieuw werelddeel komen. Je kan nog zoveel lezen, maar hoe is het echt. Hoe ervaren wij het?
Eerste indruk
Het is lokale tijd 18.00 uur als we van de boot rijden en we rijden rechtstreeks naar Dreverna. Hier is een camperplaats bij een jachthaven. Het is tropisch warm, dus met een koud biertje proosten we op de goede aankomst. Eerste indruk? Hier gaan we ons wel redden. De spanning was weg zodra we de boot af reden. Maar wel weer eens lekker om te ervaren, die nieuwsgierige kriebel.
Zonsondergang
We liepen in één streep van de camper naar het terras, dus hadden nog geen idee waar we eigenlijk waren. Daar komen we na het eten achter. Voeten in het water en genietend van de zonsondergang met op de achtergrond de Koerse Schoorwal. Onze bestemming morgen.
Koerse Schoorwal
We zijn bij deze jachthaven gaan staan, omdat hier de pont naar de Koerse Schoorwal vandaan gaat. Gelukkig werden we getipt dat je op tijd kaartjes moet kopen wil je met de eerste boot, om 10.00 uur, meegaan. Die hebben we dus gisteravond nog even gescoord. Maar goed ook, want elk stoeltje bezet en een achterdek staat vol fietsen. Ook die van ons met als actiepuntje bij aankomst, een fietsenverhuur zoeken. Maartje haar fiets heeft een lekke band. Het plan, fiets huren en haar fiets laten maken. Gelukt. En hoe! Ze krijgt zo’n stoere mountainbike mee dat ze die eigenlijk niet meer om wil ruilen voor haar eigen fiets.
Heksenbos
We komen aan in Juodkrante. Na een koffietje in het gras bij een speeltuin lopen we het bos in. Niet zomaar een bos, maar het heksenbos. Links en rechts van het pad staan houtsnijwerken, wat de wandeling natuurlijk heel attractief maakt. Elk werk symboliseert een andere Litouwse legende. We hebben ze niet allemaal gezien, maar als je wil kan je in dit bos wel zo’n 100 houtsnijwerken tegenkomen.
Hoge duinen
Het is bloedheet, dus we verlaten het bos en koersen naar het strand. Je kunt hier prachtig fietsen. Kenmerkend voor de Koerse Schoorwal is dat hij deels in Litouwen, maar ook deels in het Russische Kaliningrad ligt, maar wat de wal ook kenmerkt zijn haar bossen en duinen op een zeer smalle strook land. Smal en hoog. De duinen behoren zelfs tot de hoogsten van Europa. Of wij die hoogste duinen ook gehad hebben, dat weet ik niet, maar hoog waren ze wel. Het strand ligt namelijk aan de andere kant van de wal, dus om er te komen moesten we de lange smalle wal dwars oversteken. Zeker Meike en ik hadden het af en toe pittig op onze onze stadsfietsen. Het strand als beloning was dan ook zeer welkom. Om over de hotdog nog maar te zwijgen. Onze lunch was met veel liefde en aandacht bereid op een Green Egg en aten we op in de schaduw, onder de naaldbomen op plastic stoeltjes met een lekker muziekje op de achtergrond. Perfect.
Vlinderopvang
Weer terug op het strand wordt een heuse reddingsactie op touw gezet. Er vliegen hier veel vlinders die ook weleens in het water belanden. De meiden bouwen een plaats waarop ze kunnen drogen, wegvliegen en ook, als ze het niet overleven, kunnen worden begraven. De procedure? Vlinders uit het water halen en van hun handje blazen. Vliegen ze weg, dan hebben ze geluk. Vliegen ze niet gelijk weg, dan krijgen ze een plekje om te drogen en kunnen ze wegvliegen als ze er klaar voor zijn. Komt de hulp te laat? Dan volgt een waardig afscheid.
Samen
De eerste dagen waren een aaneenschakeling van actieve dagen. We merken dat het tijd is voor een pauze. Waar we dit andere jaren samen bepaalden doen we dit nu met zijn vieren. We besluiten bij het ontbijt dat we nog een dag langer in Dreverna blijven en beginnen op het strand. Alleen rond de middag hebben we het eigenlijk alle vier wel een beetje gezien en willen we toch door. Actie! Inpakken, lunchen en naar onze volgende spot. De meiden beslissen niet alleen mee over wat we gaan doen, ze hebben – soms – ook een taak in de inpak routine. Peter doet alles buiten, ik alles binnen en vandaag ruilen de meiden ondertussen luisterboeken in de online bieb. Leuk voor als we onderweg zijn.
Honey Valley
We gaan naar Honey Valley, dit ligt voor ons op de route naar Kaunas. Het is nog steeds boven de 30 graden en de camping ligt in een bos. Peter rommelt nog wat bij de camper als de meiden en ik de omgeving gaan verkennen. Het bos gaat over in een rivierbedding en uiteindelijk is daar ook de rivier. Wauw! Water! Verkoeling! Kleren uit en gaan! Hier word ik dus heel blij van. ’s ochtends niet weten wat er in het draaiboek van de dag is opgenomen. Vrijheid!
Van terras naar terras
Een uurtje rijden en we zijn op Camping City Inn in Kaunas. Kaunas is de tweede stad van Litouwen en we zijn hier dus voor een city trip. Gekkenwerk. Het is nog steeds boven de 30 graden, maar goed, we besluiten toch te gaan. Op de fiets is het door de lichte rijwind en de weg langs de rivieren Nemunas en Neris redelijk te doen, maar in de stad, pfffff En we hadden al de lat al laag gelegd. Van terrasje naar terrasje om zo de sfeer in de stad te proeven.
Afvinken
De lat schalen we nog verder af. Fietsen langs het 13e eeuwse Kaunas kasteel, het oudste kasteel van Litouwen, naar het Rotuses plein, fiets parkeren en rechtstreeks naar een terras met uitzicht op het stadhuis (Kauno Rotuse) voor een koude bietensoep, Saltibarsciai. Een Litouwse specialiteit perfect passend in dit moment waarop we maar één ding willen en dat is verkoeling. Ondertussen krijgen we naar alle bruiloften op het plein. Bizar veel. Het is een komen en gaan van feestelijk geklede gezelschappen waarvan sommigen nog even blijven hangen op het plein voor een toast moment met champagne van de champagnetoren en een luxe catering. Eigenlijk willen we niet opstaan, niet weer smelten in de zon, maar we doen het toch. Een klein wandelingetje, geen terras meer, maar verkoeling zoeken in de fontein bij de fietsen terug naar de camper.
Tijd voor verkoeling
Het is echt wel een prachtige stad, maar vandaag niet voor ons. Te warm en, op de bruiloftsgasten na, uitgestorven. Waarschijnlijk de hitte en Covid-19. Terug naar de camperplaats, mét strand. Meike onderweg ‘ik zei het de hele tijd al, het is vandaag veel te warm om een stad te bezoeken.’ Groot gelijk, oververhit liggen we niet veel later in het water, een verademing.
Klimaatverandering
Hoe we het ook elk jaar weer voor elkaar krijgen om in de bloedhitte terecht te komen. Denk toch echt wel dat het met de opwarming van de aarde te maken heeft. Wij zoeken bewust geen warme bestemmingen op, maar hebben al jaren achter elkaar uitzonderlijk mooie zomers. Tijdens onze reis in Engeland/Schotland een prachtige zomer met bijna geen regen, in Noorwegen kon men zich niet herinneren dat het recent zo’n mooie zomer was geweest en we horen hier dat het in de zomer wel begin 20 graden is, maar deze temperaturen boven gemiddeld zijn. Gelukkig houden we van zwemmen!
Voordat we weg kunnen
De meiden zijn sinds gisteravond al druk met een huisje voor beestjes. We horen ze niet. Als de camper klaar staat om te vertrekken is er dan ook een teleurgestelde ‘nu al’ en zelf een traan, want ‘hij is nog niet af en nu heeft die van mij geen deur’. Hoppa, schouders eronder en met zijn allen maken we ook Meike haar huisje af. Dan kunnen de dieren er vanaf nu ook echt gaan wonen.
Temperature drop
Op naar Trakai. Nog steeds bloedheet, maar we hebben een plek in de schaduw. Dat scheelt een hoop. Lunch gehad, goed ingesmeerd, klaar om op de fiets te gaan naar eilandkasteel Trakai, maar dan? Rukwinden, regen en onweer. De temperature drop die zich op de weer app al aankondigde. Heel heftig. En lekker ook, want het gaat van 30 graden + naar begin 20 graden. Alleen geen weer meer om op de fiets te stappen, dus genieten we van een campermomentje. Filmpje, boekje lezen, spelletje en niet te vergeten de temperatuur. Heel fijn even!
Traikai
Alleen maar oh’s en ah’s in en om het eilandkasteel van Trakai. Na een fietstochtje van ongeveer een half uur komen we aan bij dit prachtig gerestaureerde middeleeuwse kasteel. Wat een plezier, het is genieten met een hoofdletter G. We lopen om het kasteel heen en bedenken verhalen over prinsen en prinsessen. Over onze twee eigen prinsessen, alle prinsen die met ze willen trouwen, de verdediging van de prinsessen en hoe de kok het eten bij de prinsessen brengt. Overal is een logische verklaring voor. Eens binnenkijken hoe die prinsessen dan geleefd moeten hebben. Waar we ook overal weer een – logische? – verklaring voor vinden. Er is van alles te ontdekken. Zoveel enthousiasme, interesse en fantasie. Maartje ‘ik vind het zo leuk hier, het geeft me echt een vakantiegevoel’
We bezoeken zooooooo vaak kastelen
We zijn onder de indruk hoe ze feilloos op de maquette van het kasteel aangeven waar we allemaal geweest zijn. Hoeft niet, dit is heel logisch vinden ze zelf ‘dat komt omdat we best vaak naar kastelen gaan’. Yeah right, de laatste was zo’n drie jaar geleden in Engeland.
Kybyn
Zo’n indrukwekkende ochtend maakt hongerig, tijd om nog een Litouwse specialiteit te proberen. In Kaunas aten we Saltibarsciai, koude bietensoep. Vandaag gaan we voor Kybyn, een deeggerecht wat je kan vergelijken met een pie. Ideale lunch snack!
By bike
We hebben om het kasteel gewandeld, we zijn erin geweest, nu willen we er ook nog wel omheen varen. De keuze is reuze. Je kan je laten varen, je kan een (fluister)bootje huren, je kan suppen en je kan waterfietsen. Het aanbod van dat laatste is verreweg het grootst. Hoewel we eerst een lichte twijfel hebben gaan we toch voor de waterfiets. Hier krijgen we geen spijt van. Zoveel plezier! We huren hem voor een uurtje. Een rondje om het kasteel is snel gemaakt, dus blijft er genoeg tijd over om de waterfiets aan de oevers van het kasteel te parkeren voor een verfrissende duik, want een dag niet gezwommen … Waar zullen onze meiden vannacht van dromen?
TIP
mocht je het kasteel willen bezoeken, ga dan op tijd. Wij waren er op een zondag in de zomer en toen wij rond lunchtijd onze ronde in en om een rustig kasteel gedaan hadden werd het serieus druk.
Vilnius
Hoewel het soms allemaal vanzelf lijkt te gaan is dat natuurlijk niet zo. Neem vandaag. Het leek een vrij simpele route om van de stadscamping naar het centrum van Vilnius te fietsen. Dit was het ook, maar dat bleek pas op de terugweg. De heenweg heeft even geduurd. Een fietspad dat ineens ophield. Een route gevaarlijk dicht langs een drukke weg. Trappetje op, trappetje af om onder de weg door te gaan – hier zijn fietsen niet voor gemaakt. Oh, huh, privéterrein? Terug, na net een afdaling te hebben gehad. Yep, terug omhoog dus. Zo lekker als je dan voor het grote Vingis Park fietst. De ruimte, het groen, het gevoel ‘dit kan niet meer fout gaan’ en dan ook nog een speeltuin, springkussens en een paar foodtrucks zien. Hier kunnen we niet niet stoppen.
Vilnius voor kinderen
En dan komen we ook eindelijk aan in Vilnius, waar we bij aankomst op de imposante kathedraal aanfietsen. Wat een immens bouwwerk. Vlakbij de kathedraal, bij de Gediminastoren, het enige overblijfsel van een burcht die hier ooit op deze heuvel stond, starten we onze stadswandeling. Of eigenlijk speurtocht, want bij de Tourist Information hebben we de plattegrond ‘Vilnius for children’ meegenomen waarmee we low level alle highlights van Vilnius aantikken.
Mediterraanse sfeer
Op repeat bij de meiden vandaag de zin ‘mammamia pizzaria’. Zal het door de mediterraanse sfeer komen die deze stad ademt? Het weer, de sfeer, de straatjes, de pizzaria waar we eten. Dat kon natuurlijk niet uitblijven. Oeh en man man man wat lekker! Tot nu toe eten we hier in Litouwen sowieso heel goed. Alles met aandacht en van hoge kwaliteit.
Compromis in harmonie
Er is na het eten nog een klein deel van de route over. Meike is moe, Maartje erop gebrand om de speurtocht af te maken. We sluiten een compromis en doen een tandje bij om de route in harmonie af te ronden. Part of the compromis is dat we de kunstenaarswijk Uzepis overslaan. De route brengt ons er wel langs, want één van de vragen gaat over de zeemeermin die dagdromend in de muur langs de rivier zit. De rivier waar Uzepis achter ligt. Uzepis betekent dan ook vrij vertaald ‘achter de rivier’. Deze glimp die we van de wijk hebben opgevangen is trouwens wel blijven hangen. Aan de brug naar Uzupis hangt namelijk een bankje. Hier zit een man op die zijn slipper laat vallen. Met een vermakelijk tafereel als gevolg als de man achter zijn slipper aan gaat en de snelheid van de rivier verkeerd inschat. Slipper en sigaretten drijven af en bij elk pakje sigaretten dat we de rest van de vakantie zien liggen zijn dat vast de sigaretten van die man op dat bankje aan de brug. Yep, denk ik ook.
Summervibes
Maartje: ‘Ik vond het gewoon heel fijn ofzo, de stad bloeit echt’ Eens. Als we de stad uit fietsen is er overal muziek. De stad ademt zomer, de terrassen zijn vol en mensen vinden elkaar langs de oever van de Neris. Dit geeft weer even een up voor onze mini. Zo’n up dat we nog een keer gaan spelen in het Vingis Park. Het heeft een plekje in ons hart gekregen. Ongetwijfeld gekleurd door het gevoel van vanochtend. Deze beleving heeft onze gevoel bij dit park absoluut gekleurd. Zoals het natuurlijk op elke plek is waar je komt. Soms kan een gevoel echter veranderen. Die route was namelijk echt niet zo ingewikkeld als wij hem ’s ochtends reden. We maakten een extra lus waardoor we voor de nodige uitdagingen kwamen te staan. Vanavond waren we er zo. Gelukkig maar, want anders weet ik niet of Meike nog wel in haar up – mood de camperplaats bereikt zouden hebben. Nu was daar enkel euforie en opluchting. ‘Zijn we er nu al?’
The hill of crosses
Gisteren was Maartje op stoom, wandelend met de kaart door Vilnius. Vandaag was absoluut Meike haar moment. Indrukwekkend was het dan ook echt, ons bezoek aan the hill of crosses. Een bijzonder bedevaartsoord. Van wat je hier aantreft kan je je geen voorstelling maken. Het lijkt, als je aan komt ook nog niet heel bijzonder. Ook niet als je er naartoe loopt, maar als je er doorheen loopt kom je ogen tekort en is het overweldigend. Zoveel kruisen bij elkaar. Helemaal voor ons meisje met een instinct voor kruisen. Overal waar ze Jezus aan het kruis ziet hangen maakt ze ons hier even op attent. Dat is hier natuurlijk geen doen. Ze wil hier dan ook wel wonen. Als we de kapel ombouwen en er vier bedden in zetten kunnen we hier elke dag heen.
Sunny Nights
Nou nee, dit bedevaartsoord is niet onze bestemming, we hebben een ander oord in gedachten. Sunny Nights Camping, gelegen tussen de appelbomen met hier en daar een schommelbank, een klein meertje op loopafstand en een glaasje apelcider gemaakt van appels uit de boomgaard bij ontvangst is namelijk ook best fijn. Dit vindt Meike gelukkig ook. De keuze wonen op the hill of crosses zat er vandaag dan ook helemaal niet bij. Ze mochten kiezen, klein stukje rijden en nog een dagje in Litouwen blijven of vandaag al naar Letland. Bij het stellen van de vraag weten we het antwoord al. Klein stukje rijden!
Morgen weer een klein stukje rijden, een klein stukje naar Letland.
