Als ik naar rechts kijk zie ik Peter, Maartje en Meike en vult mijn hart zich met trots en liefde. De onrust en onzekerheid van de afgelopen dagen is verdwenen. Dit is wie wij zijn, dit is wat ons gelukkig maakt. Gek eigenlijk, dat we verwijderd raken van dat wat we het liefste doen. Door alle beperkingen kiezen we vooral voor dingen niet doen. Nu voel ik de bevestiging dat we goed doen door te doen. We staan al zolang stil.
Met deze woorden sloot ik onze ervaringen in Miami Beach af, maar het zijn de woorden waarmee het begon. Mijn eerste aantekeningen van onze reis door Florida. En ik schreef meer …
JA, JA, JAAaaaaaa
Ineens is er weer. Dat fijne gevoel. We doen het goed. Love dit. En bij het dichtslaan van mijn notitieboek zie ik op de voorkant staan ‘Can I go where you go’. Ik sla hem weer open. JA! All I want is go where you go. Dit is precies wat ik voel. Florida, here we come! Het was een bumpy ride na ons impulsieve besluit om naar Florida te gaan, maar ik ben weer geland. Figuurlijk dan, want voorlopig vliegen we nog boven de oceaan.
Echt waar?
Af en toe knijpen we onszelf nog even omdat we ons nog niet altijd beseffen dat we hier echt zijn. Slippertjes, korte broek, palmbomen, een MEGA pizza met gesmolten kaas die zolang stretcht dat onze armen te kort zijn. Ja, dit is allemaal echt. Er is zelfs animo voor een morningswim met mama. Dit zit hem vast in de veel aangenamere temperatuur dan thuis en de opkomende zon op de achtergrond.
Orlando
We starten in de themaparken hoofdstad van de wereld. Toch hebben we besloten er geen te bezoeken. Deze reis vinden we al een zeer riant kerstcadeau en in Amerika zijn is ook zonder een bezoek aan een themapark al een onvergetelijke ervaring. Na een wandeling om het Eola meer in Orlando, midden tussen de wolkenkrabbers, biedt Disney Springs uitkomst om toch een themapark gevoel op te roepen.
Disney
In Disney Springs vind je restaurants, bars, winkels, bioscopen. Alles om je, buiten het Disney park om, mee te laten liften op het Disney gevoel. Of je, als je wel in het park geweest bent, nog eens extra onder te dompelen in alles wat Disney ademt. Alles! Het Disney gevoel onderstrepen we nog eens extra door als echte groupies een extra rondje te rijden om ook nog een glimp op te vangen van het Disney kasteel. Check. Geen themapark, wel vier hele blije mensen. Helemaal als we ook nog eens een plek vinden waar ze heerlijk Arabisch voor ons koken. Ik moest wel even drie keer kijken of het met bruine shutters omhulde gebouw wel echt open was, zoals het groen flikkerende bord me deed geloven. Een über enthousiaste Amerikaan zegt me dat het restaurant echt open is, hij hier net heerlijk heeft gegeten met zijn vrouw, zijn vrouw liefhebber is van de Arabische keuken en als ik hem mag geloven, ze nog nooit zo lekker heeft gegeten als hier. Hij zegt er alleen niet bij dat de deur waar ik langdurig aan sta te sjorren niet de ingang is. En net als ik het gevoel krijg dat deze man mij enorm in de maling neemt, zie ik nog een deur. De deur naar een sfeerloze ‘eetzaal’ waarin alleen de prachtige Arabische lampen aan het plafond je eraan doen herinneren dat je in een Arabisch restaurant bent. Dus toch echt open. Tijd om Peter en de meiden te gaan halen.
Cocoa Beach
Meer doelen dan aankomen en acclimatiseren hadden we niet in Orlando. Doel behaald en op naar onze volgende bestemming, Cocoa Beach. Maar niet voordat we een bezoek brengen aan het Kennedy Space Center, de lanceerbasis van de NASA in Cape Canaveral. Tenminste, dat denken we. We hebben zelfs al kaartjes. Alleen bij aankomst vinden we het echt veel te druk en besluiten we onze kaartjes daar ter plekke te verkopen. Wel met mixed feelings, want we wilden er graag heen, maar uiteindelijk het beste besluit. Helemaal als we in ons hotel in Cocoa Beach aankomen. We zijn hier maar één nachtje, dus nu hebben we alle tijd voor een eerste strand moment, een eerste ijsje en zelfs nog voor een duik in het zwembad om het zand en zout van ons af te zwemmen.
Surf vibes
Cocoa Beach ligt aan de oostkant van Florida. Aan deze kant zijn een stuk meer golven dan aan de westkant. Hierdoor is het hier populair bij surfers. Je hebt hier dan ook een van de grootste surfshops van de wereld, de Ron Jon Surf Shop. Ook leuk om te bezoeken als je geen surfer bent zoals wij. Om bijvoorbeeld een nieuwe zonnebril te scoren. Zoals ik. En we blijven in de surf sfeer als we een stukje verderop de dag afsluiten bij de Sandbar. Heerlijk eten én superleuk, de meiden krijgen hun eten op een frisbee. Hebben we er deze vakantie een strand activiteit bij. En wat we dan nog niet weten is dat ze later weer terug mogen keren in hun nevenfunctie van bord.
St. Pete Beach
Net als bij onze camperreizen horen er bij deze rondreis ook rijdagen. Zoals deze. Van Oost naar West. Van Cocoa Beach naar St. Pete Beach. Maar niet voordat we bij zonsopkomst hebben gezwommen. Een gouden moment!
Idealistisch zien we dan vanavond de zon in het westen weer onder gaan. Alleen deze avond niet, want het is bewolkt. We sluiten de dag af met een duik in het zwembad voor de meiden en voor Peter en mij een cocktail bij de poolbar. Ook geen slechte afsluiting. Die zonsondergang komt nog. Daar zijn we van overtuigd.
Oudejaarsdag
En dan is het oudejaarsdag. We willen vandaag niet de fout maken die we jaren geleden in Australië maakten. Hier lieten we de avond aan ons voorbij gaan. Op een camping in de middle of nowhere. Geen vuurwerk, geen champagne, niks feestelijks. Deze avond blijft ons bij, omdat we nog nooit zo’n saaie oudjaarsavond hebben gehad. Dat willen we niet nog eens en daarom besluiten we deze oudejaarsavond in het buitenland wel lading te geven.
Plannen maken
Om te beginnen informeren we naar wat er te doen is. Marshmallows op het strand, een DJ bij de poolbar en om 21.00 uur vuurwerk op het strand. Perfect. Kunnen we mooi om 18.00 uur, 00.00 uur Nederlandse tijd facetimen met familie en vrienden om onze nieuwjaarwensen uit te spreken en dan richting strand en zwembad.
Knallend het jaar uit
Het roosteren van marshmallows is al een idyllische start. Een lekkere start ook. Hier voegen ze nog een biscuit en stukjes chocolade toe aan de gesmolten marshmallow. Nu hebben marshmallows, vind ik, niet veel meer nodig dan een gekarameliseerd jasje, maar deze toevoeging mag er zijn! De rest van de avond hebben we een heerlijk plekje bij een vuurpit. We spelen UNO, eten goddelijke nacho’s die ik de hele dag al voorbij had zien komen, de meiden dansen op de beats van de DJ en af en toe sprinten ze het strand op, omdat er al wat vuurwerk te zien is. Gelukkig maar, want om 21.00 uur is er niks. Helaas, maar ook niet meer dan dat. Wij zullen deze oudejaarsavond niet snel vergeten. En niet omdat hij zo saai was. We zullen ons deze avond blijven herinneren als een avond vol liefde en blijheid. Happy New Year en op naar 2022!
Onderweg
Schatten zijn het. En schatten hebben ze. Room key kaartjes zijn pinpassen, kartonnen wikkels van koffiebekers zijn portemonnees, de plastic wikkels van de waterflesjes zijn briefgeld en de doppen zijn muntgeld. Vanochtend wel 6 (!) flesjes water in de auto, dus ook 6 (!) nieuwe wikkels. Euforie stijgt op vanaf de achterbank. ‘We zijn echt stinkend rijk!’ Rijke meiden, met zo’n rijke fantasie. En dan eindeloos koffieshopje spelen op de achterbank mét Amerikaans accent.
We zijn onderweg naar Naples. Al spelend gaat de tijd snel voorbij en naast het koffieshopje kletsen we met elkaar over Amerika. We hebben het erover dat Amerika een jong land is en veel mensen uit Europa vroeger naar Amerika verhuisd zijn. Dat je dit terug kan zien in plaatsnamen in Amerika die gelijk zijn aan plaatsnamen in Europa. En ook, dat de kans groot is dat als je een Amerikaan spreekt, hij of zij familie heeft in Nederland, of iemand kent met familie in Nederland.
Sarasota
In Sarasota stappen we even uit voor een wandeling en een koffie. Dat we uiteindelijk ‘gewoon’ bij de Starbucks belanden mag de pret niet drukken, want tijdens deze stop is het koffiemoment niet het hoogtepunt. Dat hebben we tijden onze wandeling al gehad. Als we bij een jachthaven een toiletstop maken en al kletsend zitten te wachten worden we aangesproken door een Amerikaanse mét Nederlands accent. Haar ouders komen uit Nederland en haar vier broers en zussen zijn in Nederland geboren. Het roept veel herinneringen bij haar op nu ze na vele jaren weer eens Nederlands spreekt en wij hadden ons geen beter praktijkvoorbeeld kunnen wensen.
Naples
Naples staat bekend om haar pier en om haar allure. Dit laatste valt gelijk op als we onderweg zijn naar de pier. Hoe dichter we bij de pier komen, hoe luxer en groter de huizen en als we over 5th Avenue rijden is het zien en gezien worden. In een prachtige ambiance. De tafels zijn chique gedekt en de luxe wordt nog eens extra benadrukt door de uitbundige kerstverlichting die steeds beter zichtbaar wordt door de naderende zonsondergang. Het is dan ook nog even spannend of we die gaan halen, maar een paar minuten voordat de zon achter de horizon schuift lopen we het strand op. Om ook gelijk weer terug te lopen. Hier blijven eten vinden we toch wat te chique. Pizza op de hotelkamer met Wie Is De Mol op de iPad past beter bij dit moment. Heel knus!
Fietsen, fietsen, fietsen
Wat ons hier gelijk opviel waren de fietsen voor het hotel die we mee mogen pakken. Dat laten we ons geen twee keer zeggen. Heerlijk even! Met af en toe een stop en een spelletje ‘Annemaria Koekoek’ met zijn vieren bereiken we uiteindelijk het strand. Leuk strand, maar niet leuk genoeg. Vanmiddag gaan we terug naar de pier, maar dan om er wat langer te zijn dan de vorige dag. Maar eerst nog wel even ‘meisjes Freek’ spelen in het zwembad als we weer bij het hotel zijn. Het is niet per se de bedoeling, maar we blijven tot zonsondergang bij de pier. We hebben het hier zo heerlijk. Deze pier staat erom bekend dat je er dolfijnen kan spotten. Dit doen we eerst vanaf de pier, maar even later, als we weer in de zee zijn, zwemmen ze vlak voor ons langs. Zo bijzonder. Van mensen op het strand horen we dat ze bijna nooit zo dicht bij het strand komen. Bonus momentje dus. Het ontroert me zelfs als ik de dolfijnen zo dicht voor het strand langs zie springen. Prachtig!
Big Cypress National Preserve en Everglades National Park
We weten inmiddels, inchecken bij een Double Tree hotel, is een double tree cookie krijgen en dit is een ware traktatie. Helaas was het hotel in Naples ons derde en laatste Double Tree hotel van deze reis en dus ook ons laatste Double Tree cookie. Tenminste, dat denken Peter en de meiden. Bij het uitchecken vraag ik of ik de cookies ook kan kopen. Dit kan, maar ik krijg er vier mee. Lief! Dankbaar stop ik ze weg en ik haal ze pas weer tevoorschijn als ik denk dat we wel een positieve impuls kunnen gebruiken.
Loop road
Het moment dat de cookies tevoorschijn komen is op de loop road in het Big Cypress National Preserve. De loop road is een onverharde weg waar we krokodillen hopen te spotten. Supergaaf natuurlijk, maar we merken aan de meiden dat ze dit ook wel spannend vinden. Helemaal als Meike en ik ook nog eens moeten plassen en er geen toilet in de buurt is. Gelukkig zijn we niet in onze billen gebeten door hongerige krokodillen, maar ik besluit wel dat dit het moment is om de Double Tree cookies tevoorschijn te toveren. Het helpt. De spanning is gebroken en we rijden een stuk relaxter verder. Veel krokodillen zien we niet. Wel is het de moeite waard om deze loop te rijden. Midden in de natuur en veel reigers en andere vogels die het plaatje compleet maken. Een goede afwisseling in een vakantie met strand en steden.
Everglades National Park
We hebben niet helemaal in de gaten dat we de hele loop road af kunnen rijden en dan weer op de 41 uitkomen. Dit had de naam op zich kunnen verraden, maar wij zijn omgekeerd en achteraf was dit maar goed ook. Door om te keren komen we bij het Oasis Visiter Center waar heel veel krokodillen liggen te chillen, krijgen de meiden een ranger boek met opdrachten om een heuse ranger badge te verdienen en worden wij geïnspireerd om de board walk bij het Kirby Storter Roadsite Park te lopen. Waar we nog een krokodil, schildpad, slang en prachtige vogels zien.
Airboat
En doorrrr naar de airboat. Hiermee blazen we over en door de Everglades, spotten we nog meer krokodillen én een slang die een vis, vele malen groter dan hijzelf, opeet. Best cool zo’n airboat, maar hoewel het dé attractie van de Everglades is, toch niet het hoogtepunt van de dag. Met zoveel power door een natuurgebied blazen kan niet de bedoeling zijn. En dan achteraf nog een ‘show’ met krokodillen en een fotomoment. Wij hebben bedankt. Maar over all, wat een topdag!
De Florida Keys
Nou ja, we zijn dan nog niet in ons hotel in Key Largo. Aan het eind van de dag stellen we elkaar vaak de vragen Wat vond je leuk aan vandaag? Wat vond je minder? Wat heb je geleerd? Wat zal je morgen anders doen? Vandaag was het antwoord op de vraag ‘Wat vond je minder?’ unaniem het moment dat we de drempel van de hotelkamer over stapten.
De hotelkamer binnenstappen en ontdekken wat je plek voor je komende nacht(en) is, is een moment waar we naar uit kijken. Dit moment was deze keer dus nogal teleurstellend. Gelukkig blijven we hier maar één nacht en is het al bijna etenstijd. Bikini’s aan, even zwemmen en dan maar gelijk door naar het restaurant dat naast het zwembad en het hotel ligt. Dit maakt veel goed. Op het mooiste plekje van het terras – vinden wij – met uitzicht op de haven, met livemuziek op de achtergrond, spelen we spelletjes en eten we heerlijk. Zo lekker hebben we de hele vakantie nog niet gegeten.
Lol hebben we als we terugkeren op de hotelkamer ook wel weer om de kamer. Het is nog droeviger dan we dachten en dat veroorzaakt vooral een hoop meligheid. Slapen en doorreizen. Dit was toch al het plan.
Overseas highway
Voordat we ‘de Keys’ op rijden stoppen we bij het John Pennekamp bezoekerscentrum waar we twee wandelingetjes maken en een aquarium bezoeken. En dan, op naar Key West. Bijzonder is de weg die we rijden. De overseas highway is een weg van 205 km lang tussen Key Largo en Key West. Klinkt niet bijzonder, maar dat is het wel als je weet dat de Florida Keys zo’n 1700 eilandjes zijn tussen Miami en Key West en een deel van deze eilandjes wordt verbonden door de overseas highway om in Key West te kunnen komen. Eén lange weg, of brug eigenlijk met links water, rechts water en af en toe een stukje land. Een eiland. Oftewel een Key.
Key West
Key West is echt GAAF. We stappen vanaf ons hotel in een fleurige bus die ons naar het nog zuidelijker gelegen centrum brengt en we komen terecht in een bruisende haven. Restaurantjes, straatartiesten, leven! Met als kers op de taart een zeekoe, een haai en heel veel hele grote vissen die we zien. Oh en zo prachtig verlicht allemaal. Dat maakt het extra sfeervol.
Perfect day
Gelukkig zijn we hier nog een dag, want wat een perfect day is dag twee. Zo’n dag die niet lijkt te eindigen. We gaan eerst voor een vinkje. We vinken het zuidelijkste puntje van het vaste land van de Verenigde Staten, Southernmost Point. Letterlijk een vinkje, want we parkeren de auto, sluiten aan in de rij, schieten een plaatje van de mensen voor ons in de rij, schieten zelf een plaatje en laten onszelf vastleggen door de mensen achter ons in de rij. Check. Al wandelend lopen we door Thomas Street waar het opvallend druk is en mensen in de rij staan om te mogen ontbijten. Dit moet goed zijn. We blijken bij restaurant Blue Heaven te zijn. Een hotspot. Ontbeten hebben we al, maar een koffietje en een plak bananenbrood gaan er wel in en zo belanden we tegenover Blue Heaven. Dit blijkt de bar en waiting area te zijn van Blue Haeven. Lekker plekje. De zon schijnt, het is levendig, de meiden vermaken zich bij de pingpongtafel en wij maken plannen voor de dag. Het plan? Een chill dag. Te beginnen met een ijsje en een smoothie op Duval Street, de hoofdstraat van Key West om daarna weer terug te keren naar het hotel voor een duik in het zwembad. Gewoon een hele middag in en aan het zwembad en afsluiten met een drankje bij de poolbar. Zo relaxed. En zoals dat gaat op dagen die niet lijken te eindigen redden we het makkelijk om in de bus van 16.00 uur naar het centrum te stappen. Hier waren we al een avond, maar we waren nog niet klaar. Om te beginnen waren we veel te kort bij de straatartiesten op Mallory Square met als absolute topper de bushman. Een man achter twee palmtakken die voorbijgangers liet schrikken. Kan niet simpeler, maar hilarisch. Zonsondergang op de achtergrond, lachend om de bushman, een kokosnoot eten/drinken. Zo’n kokosnoot vinden we eigenlijk alle vier niet per se lekker. Beetje weeïg, maar de aantrekkingskracht was groot en het moment groots, dus toch lekker. Nog een visje eten op een terras in de haven met livemuziek en het einde van de dag komt in zicht.
Pluk de dag
We hebben eigenlijk de hele vakantie al het ritme van de meiden aangehouden. Hierdoor liggen we vroeg in bed en staan we vroeg op. Gevoelsmatig zijn onze dagen hierdoor langer. En zo kunnen we de volgende dag, als we naar onze laatste bestemming Miami Beach rijden, ook best even stoppen bij Anna’s Beach Park voor toiletbezoek en een korte wandeling over de boardwalk en het strand. En dan nog zijn we rond het middaguur al bij het hotel. We hebben geluk, want onze kamer is al klaar. Dat is wel fijn, want nu kunnen we de tassen droppen en onze auto inleveren. Die hebben we hier niet nodig. Hoe het ons verder in Miami Beach verging? Het liep anders dan gepland. Hoe, dat lees je hier.
