Nu we niet naar het theater kunnen heb ik het geluk dat het theater naar mij toe komt. De start kon beter, maar de afloop was heerlijk.
Weggooien is zonde
Een paar dagen geleden, tijdens een grondige opruim sessie – ik verwacht zeer binnenkort een nieuwe speelgoed load – gooide ik de kartonnen poppenkast weg. Werd nooit mee gespeeld. Tot nu. ‘Waar is de poppenkast?’, ‘Die heb ik weggegooid, hier speelden jullie nooit meer mee’.
Woest en zwaar teleurgesteld stampvoette Meike onbereikbaar door het huis en de vingerpoppetjes werden achter de poppenkast de container in gegooid. ‘Daar kunnen we dan nu ook nooit nooit nooit nooit nooit … meer mee spelen’.
Bijgedraaid
Het duurde even voordat de drang om een voorstelling te houden het won van de boosheid. Er werd een eigen theater gebouwd met twee stoeltjes en ik mocht in de zaal zitten. ‘Dit is een voorstelling onder water en voor nep is dit het stekelbaardje’ en ze laat het publiek – mij – een schattig rood/wit gestreept visje zien. Bij de verspreking stekelbaardje smelt ik en als blijkt dat ze de naam stekelbaardje heel letterlijk neemt ben ik verkocht. Het verhaal begint en de stekelbaard van het gelijknamige visje blijkt een gevaarlijk wapen te zijn waar zelfs de haai voor terugdeinst en hij krab voor waarschuwt. ‘Pas op voor het stekelbaardje, niet krabben, want dan prikkelt de baard’.
Co-productie
Credits voor deze kid quote gaan niet alleen naar Meike die me trakteerde op een inspirerende voorstelling, maar ook naar Maartje die me hielp met schrijven. Maartje is nieuwsgierig naar Puurbezig en bij deze kid quote liet ik haar meekijken hoe ik een blog maak, mocht ze meedenken en – haar hoogtepunt – meeschrijven.
Dit schrijft ze er zelf over
Hoi ik ben Maartje en ik meegewerkt aan dit verhaaltje en ik vond het heel interessant en vooral heel leuk, want je moet heel goed nadenken wat je schrijft.
