Gelukkig is het ons niet vreemd, creatief omgaan met weinig ruimte en middelen. Deze reis hadden we alleen juist gekozen voor hotels in plaats van een camper. En toch kan ik niet anders zeggen dan dat het kamperen was. Kamperen in onze hotelkamer.
Eindbestemming Miami
We maken een rondreis van twee weken door Florida. We zijn onze reis begonnen in Orlando en eindigen in Miami Beach. Hier blijven we nog drie nachten voordat we terugvliegen naar Nederland. De auto leveren we in, die hebben we hier niet nodig. Dit kan op een paar kilometer van het hotel, dus we brengen de tassen op de kamer, droppen de auto en wandelen over de Miami Beach Walk terug. We hebben dan alleen nog maar de entree en onze hotelkamer gezien. Als we via de achterkant het hotel weer binnenkomen, lees vanaf de Beach Walk op de beats van de muziek door een heerlijke tuin met zwembad en poolbar, weten wij wat we deze middag gaan doen. Zwemmen! Een vliegende start in Miami, maar toen werd het stil.
Twee streepjes
Peter voelt zich net niet 100%. We hebben de zelftesten niet voor niets mee, dus even checken. Twee streepjes waar dit er altijd maar eentje is. We weten niet wat we zien, niet wat we voelen, dit kan niet waar zijn. Niet nu! De meiden en ik testen ook. Ik positief, de meiden beide negatief.
Afstand
De rollercoaster gaat rollen. Waar we de hele dag nog met elkaar in een auto gezeten hebben, hand in hand hebben gelopen en hebben geknuffeld gelden er ineens regels. De bedden gaan zo ver mogelijk uit elkaar, we dragen mondkapjes in de kamer, we houden afstand en desinfecteren. Dit alles terwijl ons gevoel schreeuwt, hou elkaar stevig vast.
Het is een grote gok of de door ons ingestelde regels effect hebben. Of we gokken goed, testen na een paar dagen alle vier negatief en vliegen terug naar Nederland. Of de meiden testen na ons toch ook positief en in het worst case scenario ook nog eens achter elkaar. Ook een heel reëel scenario, maar we gaan ervoor.
Onbeantwoorde vragen
Dan start een avond vol vragen en het zoeken naar antwoorden. Dat laatste blijkt niet eenvoudig. Waar we al twee jaar lang niet anders horen en zien dan corona zijn antwoorden op vragen in ons specifieke geval niet makkelijk te vinden of lijkt niemand zich hierover uit te durven spreken. Twee essentiële dingen zijn wel duidelijk. We maken een prijsafspraak met het hotel en kunnen onze kamer per dag verlengen én we kunnen elke dag terugvliegen. Bij vier negatieve testen kan het dus snel gaan.
Maatregelen?
Naarmate de tijd verstrijkt worden we al doende wijzer en houden we er onze eigen maatregelen op na. En zoals we dat van maatregelen gewend zijn kennen onze maatregelen ook versoepelingen passend bij de duur van de besmettingen en de testuitslagen.
Naar buiten
Bovenaan onze maatregelen staat de regel dat buitenlucht gezonder voor ons is dan 24/7 met elkaar in een airco hotelkamer. Onze dagelijkse wandeling naar de testlocatie verlengen we daarom standaard. Zo krijgen we én beweging én zijn we in de buitenlucht. Hierbij houden we ons wel aan – eigen – regels.
- Onze hotelkamer zit op acht hoog, maar we nemen de trap in plaats van de lift. Later is dit één van de versoepelingen geworden.
- We houden afstand tot anderen en tot elkaar. In de praktijk is dit, kamp negatief loopt voorop en 1,5 – 2 meter daarachter kamp positief.
Eerste levensbehoeften
Dan zijn er onze eerste levensbehoeften. We moeten toch eten en drinken en ook hygiëne is belangrijk. Zeker nu we willen voorkomen dat het virus zijn weg vindt naar de meiden.
Elke dag redelijk verantwoord en betaalbaar eten is nog best een uitdaging in een land waar het fastfood aanbod gigantisch is. Hoe we dit doen? We kennen hier niemand, dus voor sommige dingen zullen we toch echt de kamer uit moeten en ons onder de mensen moeten begeven. Ook hier houden we ons weer aan – eigen – regels.
- Boodschappen doe ik alleen. Zo hebben we altijd fruit, rauwkost, water en ingrediënten om zelf lunch en ontbijt te maken in onze geïmproviseerde keuken op de kamer.
- Koken kunnen we niet, dus het avondeten halen we af. Ook ik. Alleen. Wel maken we van dit moment weer een moment dat we met zijn vieren naar buiten gaan voor een wandeling.
De frisbees waarop de meiden op een terras in Cocoa Beach hun eten kregen gebruiken we ook nu weer als bord en ik ben blij dat ik in het hotel in St. Pete Beach het mini afwasmiddeltje dat er stond heb meegenomen. Zo rommelen we wat aan met de minimale middelen die we hebben en is dit weer een bevestiging dat we echt niet zoveel nodig hebben.
Ondertussen leren we de buurt van ons hotel steeds beter kennen en weten al snel waar we wel en ook waar we niet moeten zijn. Dat ik degene ben die het meest onder de mensen komt blijkt achteraf een verstandige keuze. Al snel test ik negatief. Dit geeft toch een beter gevoel als ik een winkel of restaurant binnenstap.
Ik ben niet alleen de lijn met de buitenwereld als het om eten en drinken gaat, ook bouw ik een relatie op met de housekeeping van onze verdieping. Helaas spreekt ze Spaans en is mijn Spaans niet meer wat het geweest is. Als het ooit al iets was. Toch begrijpen we elkaar elke dag een beetje beter.
- Zij krijgt van mij een volle vuilniszak, ik van haar een lege.
- Zij krijgt van mij een stapel gebruikte handdoeken, ik van haar een stapel schone.
- Twee pakjes koffie en nee laat ook vandaag het roerstaafje en de suiker en melk maar zitten.
- Nieuwe rol toiletpapier? Ja graag.
- Nee hoor, ik hoef vandaag echt niet weer shampoo, conditioner, douchegel, zeepblokjes, shower caps, etc.
- Zie ik een bezem staan, dan pak ik hem even mee.
- Schone lakens, ja fijn! Jammer dat ik die er wel zelf op moet prutsen. Heb thuis al een hekel aan bedden verschonen laat staan deze variant met lakens, dekbedden en nog meer lakens.
Verjaardagscadeau
En precies op het moment dat we verwachten dat ook Peter definitief negatief test, test Maartje positief. Natuurlijk niet geheel onverwacht, omdat we met zijn vieren in één kamer leven, maar toch wel even een teleurstelling. Helemaal omdat het mijn verjaardag is en je dan toch een klein beetje extra hoopt op een bijzonder verjaardagscadeau. Gelukkig kwam dit alsnog. Meike ook positief. Hoewel dit tegenstrijdig klinkt is dit een feestelijk moment. En dit is nog zacht uitgedrukt. De regels die in onze kamer gelden kunnen over boord. De mondkapjes kunnen aan de kapstok, die zijn nu voor buiten onze kamer. We knuffelen en dansen, hebben weer echt contact. Hier hebben we enorm naar uit gekeken. Kleine dingen als een spelletje doen met zijn vieren kan weer. En het haalt onzekerheid weg. De meiden hebben het tegelijkertijd en niet achter elkaar en we hoeven de komende dagen niet te hopen op vier negatieve testresultaten. Dit geeft rust. Nog even volhouden.
Ziek?
Nog even volhouden klinkt dramatisch, want het gaat goed met ons. We hebben onze weg gevonden in het leven in onze hotelkamer en daarbuiten en het allerbelangrijkste, we voelen ons fit. Iets wat het het tegelijkertijd ook surrealistisch maakt. We zitten vast in Miami Beach, omdat we ziek zijn, maar ziek voelen we ons niet.
Testen
Onze voorraad zelftesten die we meenamen uit Nederland slinkt en in Miami Beach zijn ze overal uitverkocht. We komen er op de eerste avond al achter dat iedereen hier elke dag één gratis antigeen test en één gratis PCR test mag doen. Op loopafstand van ons hotel zit een garage waar ze deze testen afnemen. Wij maken hier een dagelijks moment van. Dit klinkt heftig, maar testen hier is niet hetzelfde als testen in Nederland. Met een zacht wattig stokje kriebelen ze even aan de binnenkant van je neusvleugel. We komen er dan ook al snel achter dat de uitslagen van dit gekriebel niet betrouwbaar zijn. Waar deze testgarage ons eerst nog een uitkomst leek, omdat we zo de besmetting dagelijks kunnen testen wordt het uiteindelijk een bron van onzekerheid. Wel hebben we door deze garage uiteindelijk veel geld kunnen besparen! Wij leven in de overtuiging dat we voor onze terugvlucht een betaalde travel-proof test nodig hebben. Vlak voor vertrek treffen we Nederlanders die in dezelfde situatie zitten als wij en die trekken onze visie hierop in twijfel. Ze checken in met de garage testen en houden ons op de hoogte. Ze zijn gewoon te gebruiken. Top!
En die testgarage, daar beleven we ook leuke momenten. Het hoogtepunt van het testmoment is elke dag weer de portier die mij herhaaldelijk, letterlijk, op mijn plek, de sticker 6ft. achter Peter, wijst. Meike doet dit, heftig gebarend, feilloos na. Natuurlijk moet je afstand houden, maar deze man neemt dit wel heel letterlijk. En niet alleen bij ons. Het is hilarisch om deze man met zijn handgebaren te observeren. Op de laatste dag maak ik nog even een praatje met hem. Hij blijkt ook te kunnen praten en is erg vriendelijk. Ook zijn er de inschrijvers en testers die ons na verloop van tijd herkennen en altijd weer een vriendelijke glimlach voor ons hebben van achter hun maskers.
Vermaken jullie je nog een beetje?
De vragen die we het meest kregen uit Nederland waren wel ‘vermaken jullie je nog een beetje?’ en ‘mogen jullie wel naar buiten?’. Net als in Nederland gelden hier natuurlijk ook regels als isolatie en quarantaine. Deze hebben we, binnen onze mogelijkheden, zoveel mogelijk proberen na te leven. Isoleren gaat alleen minder makkelijk op een hotelkamer waar je met zijn vieren leeft. Isoleren gaat ook minder makkelijk als je niemand kent. Onze belangrijkste regels waren afstand houden, handen desinfecteren en mondkapjes op. En binnen die maatregelen kon er best veel en hebben wij er het beste van gemaakt. We hebben ons dus ook vermaakt.
Werken en leren
Zo startte, net als in Nederland, ook voor ons het nieuwe jaar ‘gewoon’ met werk en school. Weliswaar op afstand en met tijdsverschil, maar het werkte. Ik had het geluk dat door de maatregelen in Nederland mijn bijeenkomsten van de schrijversacademie deze keer niet fysiek, maar online waren. Die kon ik dus gewoon bijwonen, maar waren wel heel vroeg. Van 04.00 – 07.00 uur zat ik achter mijn laptop. Ook Peter begon zijn werkdagen vroeg, om zo een paar uur van zijn werkdag in contact te kunnen zijn met collega’s. De meiden hoefden gelukkig niet op tijd op school te zijn. Ze konden al hun opdrachten online en op hun eigen tijd doen. Met als hoogtepunt, beeldbellen met de klas! De meiden die net hun ontbijt op hadden, de klassen die op het punt stonden om naar huis te gaan.
Versoepelingen
Eén van onze versoepelingen was de verlenging van onze buiten momenten. De ochtenden vulden zich met werk, school en testen. De middagen stonden in het teken van buiten zijn. Op afstand en naar winkels en restaurants gingen we niet. Het zwembad skipten we ook, maar er konden ook dingen wel. Een strandwandeling en een duik in de oceaan kon prima. Het strand was meer dan groot genoeg om niet in de buurt te komen van andere mensen. En de wandelingen die we maakten waren verre van saai. Altijd genoeg te zien! Veel bling bling, dikke wagens, dikke lippen, dikke tie…, maar ook de andere kant. Onze kleine reizigers observeren goed. ‘Mama, in heel veel stadten zie ik jongens zwervers en hier zijn heel veel meisjes zwervers’. Goed gezien, was inderdaad zo! Oh en we hadden het geluk dat we tijdens onze reis heerlijk weer hadden, maar het weer in Miami Beach niet elke dag stralend was. Dit maakte de drang om hele dagen buiten te zijn ook minder. Er waren ook wel stralend (mid)dagen hoor, waarop we van de zon hebben genoten, maar er was ook regen en wind. Zoals hier, waar we een middag heerlijk hebben uitgewaaid. Euhm en totaal natgeregend zijn op de terugweg .. oops.
Onzekerheid
We hebben ons dus best vermaakt en dat was een goede tegenhanger van de onzekerheid. Doordat de informatievoorziening niet eenduidig is en de testuitslagen wisselend waren werden we nogal heen en weer geslingerd. En hoewel er natuurlijk echt ergere dingen zijn was deze onzekerheid soms killing. Ik hoor Peter nog tegen mij zeggen, ‘je kan je wel heel druk maken, maar it is out of our hands’.
Tijd om te gaan
Vier negatieve testen, gedouble checkt. Onze tickets naar huis, het is echt! Al geloven we het pas echt als we ingecheckt zijn gunnen we onszelf een vrije vakantiemiddag voordat we de volgende ochtend naar huis vliegen. Strandbedjes op het strand, een duik in het zwembad, een mocktail tijdens happy hour in het hotel, mooi aankleden en eten in een restaurant. Net even de extraatjes die er eerder niet in zaten. En, ondanks dry January, een Corona biertje op het terras, omdat het weer kan. Een heerlijk einde van onze lange(re) reis!
Heel veel langer hadden we trouwens ook niet kunnen blijven, de pindakaas én de Nutella, de laatste ochtend beide op.
Zouden we het weer doen?
JA! We hebben een fantastische reis gehad die we niet hadden willen missen. Zonder ons te willen verantwoorden kunnen we zeggen dat we ons, misschien nog wel meer dan in Nederland, overal aan de maatregelen hebben gehouden en druktes hebben gemeden. Ondanks dat hebben we toch ergens corona opgepikt. Het woekert en was blijkbaar niet te voorkomen.
We willen doen wat goed voelt, daarom zijn we op reis gegaan. Toen ik nog eens door mijn schrijfsels bladerde kwam ik deze paar regels tegen die ik op de heenweg in het vliegtuig schreef. Misschien is iets meer context hierbij handig. We besloten nogal impulsief dat we deze reis wilden gaan maken. Donderdag geboekt, kerst gevierd en op maandagochtend 27 december zaten we in het vliegtuig. Dit zorgde voor een paar hectische dagen qua voorbereiding. Tassen pakken, huis netjes achterlaten – lees alle kerstversiering van in/om huis naar zolder, kerst vieren met familie én, toen ook al, de spanning van vier keer negatief testen. Deze zinnen beschrijven hoe ik me toen voelde en nu nog steeds voel.
Als ik naar rechts kijk zie ik Peter, Maartje en Meike en vult mijn hart zich met trots en liefde. De onrust en onzekerheid van de afgelopen dagen is verdwenen. Dit is wie wij zijn, dit is wat ons gelukkig maakt. Gek eigenlijk, dat we verwijderd raken van dat wat we het liefste doen. Door alle beperkingen kiezen we vooral voor dingen niet doen. Nu voel ik de bevestiging dat we goed doen door te doen. We staan al zolang stil.
Doen hoeft niet een reis te zijn zoals deze, maar doen is wel bewegen. Bewegen binnen de kaders. Dat dit een randje van de kaders was beseffen we ons en dat dit consequenties heeft gehad ook, maar meer nog heeft het ons heel veel opgeleverd.
