Een meisjesdroom komt uit, eindelijk mag ze. Met twinkelende oogjes en een hele dikke smile wurmt ze zich in de mooiste staart. Een subdroom die uit komt, want ‘ik hoop wel dat ze mooie hebben, met schubben’. En daar ging ze. De eerste baantjes zwaar, spartelend en onwennig, maar al snel elegant door het water. ‘Maar het is wel moeilijker dan ik dacht’. Dat snap ik wel, zo’n klein lijfje met zo’n grote staart, maar ze mag nog drie keer, onze kleine zeemeermin.
En dan blijft er voor haar, voor nu, nog één droom over. Of misschien blijft er nog één onvervulde wens over, want dromen is haar tweede natuur. Weet niet of ik haar onvervulde wens ‘hardop’ mag zeggen, wil het een kans hebben uit te komen, maar doe het toch. Haar, nog overgebleven, wens is Kinderen voor Kinderen worden. Oeh en die herken ik wel. Dit wilde ik – en ik denk velen met mij – vroeger ook. Niet dat ik kon zingen, of ook maar het lef had op de voorgrond te treden, maar wat kon ik me verliezen in de vrolijke, herkenbare, maatschappelijke, swingende, … liedjes.
Mijn favorieten?
Lariekoek en apenkool – pure herkenning. Op vrijdag de 13e geboren en altijd top of mind gebleven als ik aan Kinderen voor Kinderen denk. Gelijk komen de woorden, ondersteund door de Kinderen voor Kinderen – like herkenbare en in je hoofd blijvende hangende melodie.
Gevolgd door Annemiek – heerlijk slepend en dramatisch. Gaat eigenlijk ook weer over mij. Ook mijn vriendinnetje ging verhuizen toen ik klein was en dan is het heerlijk – hoe klein ook – om je door dit nummer mee te laten nemen en je onder te dompelen in dat kleine leed dat toen heel groots was. Zo groot dat er zelfs een liedje over geschreven was voor mij.
En natuurlijk de klassiekers. Waanzinnig gedroomd, Op een onbewoond eiland, Ha ha ha je vader, Als ik de baas zou zijn (van het journaal), Vuur en Vlam, … En dan mag ik, met Maartje en Meike, deze Kinderen voor Kinderen fase gewoon nog een keer beleven. Gewoon weer ongegeneerd meeblèren, niet stil kunnen zitten als de eerste tonen klinken of met een dromerige, starende blik rustig heen en weer wiegen. 40 jaar Kinderen voor Kinderen, wat een bijzondere toch. Wij hebben het jubileum concert op de agenda staan. Nu voor de tv, maar als we het toch over dromen hebben, hier hoop ik nog eens met ze heen te gaan.
… op vrijdag de 13e geboren. Voor iedereen een rotdag, maar voor mij een feest. Maar dat, wil niemand van me horen, ze denken dat mijn leven rampzalig is geweest. Lariekoek en ape… oh sorry, liet me even gaan. Spotify, Kinderen voor Kinderen, feel good momentje.
