2018, dag 1. Zoals velen heb ook ik teruggeblikt op 2017 en vooruit gekeken naar 2018.
Voor ons begon 2017 in Australiƫ. Maar al snel, op 6 januari, eindigde onze reis, stonden we gevuld met een tas vol mooie herinneringen weer op Nederlandse bodem en was voorbij waar we lang naartoe geleefd hadden. Nu was alles blanco. Een lege bladzijde die erom vroeg ingekleurd te worden. Maar hoe?
Wat wil ik? Was de vraag die ik mezelf stelde. Het vinden van een antwoord daarop was nog niet zo eenvoudig. De weg er naartoe was ā en is nog steeds ā leerzaam, confronterend, verhelderend, interessant, verrassend en bovenal, leuk! Mezelf deze vraag stellen heeft mij het afgelopen jaar onder andere deze website gebracht.
Ontstaan uit het antwoord op de vraag die samenhangt met āwat wil ik?ā, namelijk āwat geeft mij energie?ā. Het antwoord op deze vraag? Schrijven en āetenā. Natuurlijk had ik weleens gedacht hier iets mee te gaan doen, maar verder dan dit kwam het niet. Tot vorig jaar.
En het werkt! Het geeft me inderdaad de energie die ik hoopte te vinden. Meer dan dat.Ā En het brengt me dichterbij het vinden van het antwoord op de vraag āwat wil ik?ā.
Met een glimlach kijk ik terug naar 2017. Waarin ik met deze foto mijn site op social media heb gedeeld, omdat precies op het moment dat ik genoeg moed verzameld had om mijn site te gaan delen ik, op de grond, dit bord zag staan. Dit soort kleinigheden verwonderen mij en staan symbool voor hoe ik 2017 heb beleefd.
En de bladzijde die in 2017 blanco begon is nog niet vol. Wel sla ik hem om en ga ik verder op een nieuwe blanco bladzijde. Om en nulpunt te markeren vanwaar ik verder kan kleuren.
Op deze nieuw pagina staat geen vraag centraal, maar de tekst ādonāt forget to playā. Dit wil ik nog weleens vergeten door alles wat in mijn ogen āmoetā. Er van overtuigd dat als ik dit āmoetenā meer loslaat, er ruimte ontstaat voor nieuwe dingen begin ik vol vertrouwen aan 2018. Ik heb er zin in!
